Özet

Giriş: Kronik hepatit B tedavisinde pegile interferon grubu ilaçlar, HBs Ag kaybının oral antivirallerden daha sık gelişmesi, direnç olmaması ve tedavi süresinin sınırlı olması nedeniyle özellikle genç hastalarda tercih edilmektedir. Grip benzeri sendrom, asteni, nöropati, anksiyete, depresyon, hepatotoksisite, nötropeni, trombositopeni ve tiroid fonksiyon bozukluğu gibi yan etkiler tedaviye uyumu zorlaştırmaktadır. Bu yazıda pegile interferon alfa (Peg-IFNα) tedavisi sırasında tiroidit gelişen bir kronik hepatit B hastası sunuldu. Olgu: Yirmidokuz yaşındaki kadın hasta, tedavi öncesi bakılan tiroid fonksiyon testleri normalken, tedavinin 4. ayında saç dökülmesi ve kilo kaybı şikayetleri ile başvurdu. Yapılan tetkiklerde HBV DNA düzeyi negatif, karaciğer fonksiyon testleri normal, tiroid stimülan hormon (TSH) düzeyi düşük ve serbest T3 ve T4 değerleri yüksekti. Hastaya yapılan ileri tetkiklerde Anti tiroid peroksidaz (TPO) antikoru, Anti tiroglobulin (TG) antikoru ve TSH reseptör antikoru pozitif bulundu. Tiroid USG ve radyoaktif iyot uptake testi troidit ile uyumlu idi. Hipertiroidi için tedavi verilmeyen hastanın Peg-IFNα tedavisine devam edildi. Tedavinin 8. ayında TSH yükselince subklinik hipotiroidi nedeniyle levotiroksin sodyum başlandı. PegIFN-α tedavisi 48 haftaya tamamlanan hastanın tedavi sonunda ve daha sonraki takiplerinde tiroid fonksiyonları normal devam etti. Takibin 4. yılında HBs Ag’nin negatifleştiği, anti HBs düzeyinin 250mU/mL olduğu görüldü. Sonuç: Peg-IFNα tedavisi alan hastalar klinik ve laboratuar olarak tiroid fonksiyonları açısından takip edilmeli ve tiroidit gelişme ihtimali akılda tutulmalıdır. Yan etki yönetiminde bu tedavinin uygun sürede verilmesinin kronik hepatit B tedavisinde Hbs Ag serokonversiyonu ihtimalini arttıracağı unutulmamalıdır.