AMAÇ: Bu çalýþmada premenapozal meme kanserli hastalarda tamoxifenin etkilerini, anksiyete, depresyon, yaþam kalitesi ve cinsel doyumlarý açýsýndan belirlemek amaçlandý.
YÖNTEMLER: Adjuvan tamoxifen kullanan 67 premenapozal meme kanserli bayan çalýþmaya dahil edildi ve veriler yüzyüze görüþme sýrasýnda bir dizi formlar kullanýlarak toplandý. Çalýþmada, sosyo-demografik bilgi formu, Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeði (HADS), Golombok-Rust Cinsel Doyum Ölçeði (GRCDÖ) ve Yaþam Kalitesi Ölçeði (EORTC-QoL-C30) uygulandý.
BULGULAR: Hastalarýn %46.26’sýnda depresyon, %40.29’unda yüksek seviyede anksiyete saptandý. Fiziksel, rol, biliþsel, duygusal ve sosyal iþlevsellik ve global yaþam kalitesi altskorlarý, anksiyete seviyeleri yüksek hastalarda düþük bulundu. Depresyon skorlarý yüksek olan hastalarda, fiziksel iþlevsellikve global yaþam kalitesi altskorlarý dýþýndaki tüm iþlevsellik skalalarý istatistiksel olarak düþük bulundu. Anksiyete seviyeleri yüksek olan hastalarda, tüm GRCDÖ altskorlarý yüksekti. Fakat istatiksel olarak fark sadece iletiþim, doyum, dokunma ve anorgasmi altskorlarýnda gözlemlendi. Depresyon seviyeleri yüksek olan hastalarda tüm GRCDÖ altskorlarý yüksekti. Fakat istatiksel olarak fark sadece iletiþim, doyum, dokunma ve anorgasmi altskorlarýnda gözlemlendi.
SONUÇ: Meme kanseri ve uzun dönemli adjuvant tedaviler, hastalarýn sadece klinik durumlarýný deðil psikososyal ve psikoseksüel durumlarýný da etkilemektedir. Bu nedenle, bu durumlarýn farkýnda olunmasý, meme kanserli hastalarýn yaþam kalitesini yükseltecektir.

OBJECTIVE: In this study, we aimed to determine the effects of tamoxifen on premenopausal breast cancer patients in terms of anxiety, depression, quality of life (QoL) and sexual satisfaction.
METHODS: Sixty-seven premenopausal breast cancer women using adjuvant tamoxifen were participated in the study and the data were collected using a series of forms completed during face-to-face interviews. The form that consists of socio-demographic characteristics of the pateints, the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Golombok-Rust Inventory of Sexual Satisfaction (GRISS) and European Organization for Research on Treatment of Cancer Questionnaires Quality of Life-C30 (EORTC-QoL-C30) were applied to the participants.
RESULTS: We determined that 46.26% of the patients had depression and 40.29% had high anxiety levels. Physical, role, cognitive, emotional and social functioning and global QoL subscores were also found to be low in patients whose anxiety levels were high. In patients whose depression scores were high, all the functioning scales, except physical functioning scale and global QoL subscores of EORTC-QLQ-C30 were found statistically significantly low. All the GRISS subscores were higher in the patients whose anxiety levels were high. However, statistical significance was observed only in the communication, satisfaction, touch and anorgasmi subscores. All the GRISS subscores were higher in the patients who had high depression level. But the statistical significance was found only in communication, satisfaction, touch and anorgasmi subscores.
CONCLUSION: Breast cancer and its long-term adjuvant treatments affect not only the patients’ clinical status but also their psychosocial and psychosexual aspects. Therefore, being aware of these aspects and management of them may increase the quality of life of breast cancer patients.

AMAÇ: Meme karsinomlarýnda ince iðne aspirasyon biyopsisi tanýnýn ve bir kýsým prognostik parametrenin belirlenmesi için cerrahi biyopsinin yerine uygun bir alternatif olarak kabul edilmektedir. Bu çalýþmada ardýþýkgönderilen 100 mastektomi spesmeninde tümörden ince iðne aspirasyon biyopsi yöntemi ile elde edilen örnekte p53, bcl-2, c-erb B2 immünboyamalarý yapýlmýþ ve doku boyamalarý ile karþýlaþtýrmalý olarak incelenmiþtir.
YÖNTEMLER: Doku fiksasyonu ve takibi aþamalarý sonucu antijenitede geliþebilecek deðiþikliklerin önlenebilmesi için doku kesitleri frozen yöntemle çalýþýlmýþtýr.
BULGULAR: Frozen kesitlerde yeterlilik %98.67, ince iðne aspirasyon biyopsisi materyallerinde yeterlilik %99.00 olarak bulunmuþtur. Her üç antikorun doku ve ince iðne aspirasyon biyopsisi boyanmalarý arasýnda istatistiksel anlamlý iliþki bulunmuþtur (p<0.05). Sitolojik materyalde p53 duyarlýlýðý düþük (%50) olmakla birlikte özgüllük yüksek bulunmuþtur (%92.3). Diðer antikorlar için hem duyarlýlýk hem de özgüllük yüksek bulunmuþtur (sýrasýyla bcl-2 için %89.2 ve %92.5, c-erb B’ için %84.1 ve %89.6).
SONUÇ: Bu bulgular ýþýðýnda meme karsinomlarýnda p53, bcl-2, c-erb B2 sitolojik materyalde güvenle kullanýlabilir ancak p53 boyamasýnda duyarlýlýk düþük olduðu için yalancý negatif sonuç verebilir.

OBJECTIVE: Fine needle aspiration biopsy in breast cancer is accepted to be an appropriate alternative to surgical biopsy both for diagnosis and to define some prognostic parameters. In this study comparison of p53, bcl-2, c-erb B2 immunoreactivities on both fine needle aspiration biopsy samples and tissue sections from 100 consecutive mastectomy specimen with breast cancer was performed.
METHODS: Frozen samples of tissue were used in the study in order to eliminate the effects of the tissue processing.
RESULTS: The adequacy of samples was 98.67% for the tissue sampling and 99.00% for the cytologic materials. There were statistically significant relationship between tissue and cytologic material for each of the three markers (p‹0.05). The sensitivity of p53 in cytologic material was quite low (50%) but sensitivity was high (92.3%). The sensitivity and the specifity for both bcl-2 and c-erb B2 were high (sensitivity 89.2%, 84.1% and specifity 92.5%, 89.6% respectively).
CONCLUSION: Fine needle aspiration biopsy material could be used safely to determine p53, bcl-2, c-erb B2 in breast cancer, but it has to be kept in mind that the p53 specifity is quite low and p53 staining in cytologic material could lead to false negative results.

AMAÇ: Kalýntý ve/veya nüks hipofiz adenomlarýnýn tedavisinde stereotaktik radyocerrahi alternatif bir tedavi seçeneðidir. Bu yazýda kliniðimizde Cyberknife® stereotaktik radyocerrahi (SRC) uyguladýðýmýz hipofiz adenomlu hastalarýn tedaviye yanýtlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEMLER: Ankara Onkoloji Hastanesi Radyasyon Onkolojisi Kliniðinde, Ocak 2010- Haziran 2013 tarihleri arasýnda beþi fonksiyonel ve ikisi non-fonksiyonel olmak üzere toplamda yedi hipofiz adenomlu olguya SRC uygulandý. Olgularda ortanca yaþ: 36 (aralýk, 30-60) ve olgularýn % 71’i (n=5) erkek cinsiyet idi. Hemofili hastalýðý olan bir hasta dýþýndaki tüm olgulara cerrahi uygulanmýþ idi. Fonksiyonel adenomlu dört olgu medikal tedaviye yanýtsýz idi ve yinelemiþ tümörlerinin olmasý nedeni ile radyocerrahi kararý alýndý. Ýki olgu ise cerrahi sonrasý kalýntý tümör nedeni ile, bir olguda cerrahi yapýlamadýðý için primer olarak SRC uygulandý. Reçete edilen ortanca doz, 22 Gy (aralýk, 20-25 Gy), 3-5 fraksiyonda, ortanca % 84 (aralýk, % 80-% 93) izodoz ile uygulandý.
BULGULAR: Ortanca takip zamaný: 18 ay (aralýk, 14-55 ay) idi. Bir olgu (non-fonksiyonel) 55 aylýk izleminde klinik ve radyolojik olarak tam yanýt gösterirken, bir fonksiyonel hipofiz adenomlu olgu ise progrese oldu. Yedi olgunun 6’sýnda (% 86) radyolojik olarak tümör kontrolu saðlandý.
SONUÇ: Kalýntý ve/veya nüks hipofiz adenomlarýnýn tedavisinde stereotaktik radyocerrahi etkin ve güvenli bir tedavi seçeneði olabilir.

OBJECTIVE: Stereotactic radiosurgery is an alternative treatment option in recurrent or residual pituitary adenomas. In this study, patients with pituitary adenoma who underwent stereotactic radiosurgery (SRS) with Cyberknife® were evaluated the response to treatment.
METHODS: Between January 2010- June 2013, 7 patients with pituitary adenomas underwent SRS in Ankara Oncology Hospital. Median age was 36 (range, 30-60) and 71% of cases (n=5) were male gender. All except one patient with hemophilia underwent surgery. Four cases with functioning adenomas were unresponsive to medical treatment and because of recurrent tumors, SRS was applied. Radiosurgery were performed in two cases due to residual tumor after surgery and one case due to medically inoperable. The median prescribed dose was 22 Gy (range, 20-25 Gy), in 3 and 5 fractions, with median 84% isodose line (range, 80%-93%).
RESULTS: The median follow-up time was 18 months (range, 14-55 months). A 55 months follow-up, one patient (non-functioning pituitary adenoma) showed clinical and radiological complete response. One patient with a functioning pituitary adenoma was progressing. In 6 of the seven patients (86%) tumor control were achieved.
CONCLUSION: Stereotactic radiosurgery is a safe and effective treatment option in the treatment of recurrent or residual pituitary adenomas.

AMAÇ: Hayvan tipi melanom, melanomun nadir bir varyantýdýr. Çalýþmamýzda 5 olguluk serimize ait klinik, histopatolojik ve prognostik özelliklerin sunulmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEMLER: Hayvan tipi melanoma sahip 5 olgu çalýþmaya dahil edildi. Klinik parametreler olarak yaþ, cinsiyet, lokalizasyon, boyut, lenf nodu (sentinel/bölgesel) tutulumu, takip süresi ve satellit/intransit/uzak metastaz geliþimi ve klinik evre deðerlendirildi. Histopatolojik olarak hücre tipi, Breslow kalýnlýðý, Clark seviyesi, mitotik indeks, ülserasyon, regresyon (parsiyel/tam), lenfohistiyositik infiltrasyon (yok/hafif/yoðun) ve lenfovasküler/perinöral invazyon varlýðý deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn ortalama yaþý 61 ± 17 (39-79) ve kadýn/erkek oraný 3/2 idi. Lezyonlarýn 3’ü (%60) baþ-boyun, 2’si (%40) akral yerleþimli idi. Ortanca boyut 2.5 cm (1.5-4 cm) ve Breslow kalýnlýðý 7.5 mm (4-19 mm) idi. Tüm lezyonlarýn Clark seviyesi V idi. Hücre tipi, 3 lezyonda (%60) epiteloid, 1 lezyonda (%20) iðsi ve 1 lezyonda (%20) epiteloid ve iðsi karakterde idi. Üç lezyonda (%60) ülserasyon, 2 lezyonda (%40) lenfovasküler ve 1 lezyonda (%20) perinöral invazyon mevcuttu. Üç lezyonda (%60) lenfohistiyositik infiltrat (2 lezyonda hafif ve 1 lezyonda yoðun) ve 1 lezyonda (%20) regresyon (parsiyel) izlendi. Üç lezyonda (%60) mitotik indeks ≥ 1 mm–2 idi. Ýki olguda (%40) bölgesel lenf nodunda metastaz mevcuttu. Ýki olguda (%40) uzak metastaz geliþmiþti.
SONUÇ: Serimizde hayvan tipi melanomlar 4-8. dekadlar arasýnda, hem kadýn hem de erkeklerde izlendi. Baþ-boyun veya akral bölge yerleþimli idi. Son yayýnlarda hayvan tipi melanomda lenf nodu tutulumunun yüksek ve uzak metastaz geliþiminin klasik melanoma kýyasla daha düþük olduðundan bahsedilmektedir. Bizim serimizde de lenf nodu tutulumu yüksekti, fakat bundan farklý olarak uzak metastaz oraný da yüksekti. Sonuç olarak bu nadir melanom variyantýnýn gerçek biyolojik potansiyeli hakkýnda daha ileri çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

OBJECTIVE: Animal type melanoma is a rare variant of melanoma. Our aim was to report clinical, histopathological and prognostic features in our series with 5 cases of animal type melanoma.
METHODS: Five cases with aminal type melanoma were included in the study. As clinical parameters age, gender, location of the lesion, lymph node involvement (sentinel or regional), duration of follow-up, development of satellite/in-transit/distant metastasis, and clinical stage were evaluated. As histopathological parameters cell type, Breslow thickness, Clark level, mitotic index, presence of ulceration, regression (partial/complete), lymphohistiocytic infiltration (absent/brisk/nonbrisk), and lymphovascular/perineural invasion were evaluated.
RESULTS: Mean age of the patients was 61 ± 17 (39-79) and female/male ratio was 3/2. Three lesions (60%) were located on head and neck region and remaining 2 (40%) were located on acral region. Median lesion size was 2,5 cm (1,5-4 cm) and Breslow thickness was 7,5 mm (4-19 mm). All lesions had Clark level V. Cell types were epitheloid in 3 lesions (60%), spindle in 1 lesion (20%) and epitheloid and spindle in 1 lesion (20%). Ulceration, lymphovascular and perineural invasion was present in 3 (60%), 2 lesions (40%) and 1 lesion (20%) respectively. Lymphohistiocytic infiltration was present in 3 lesions (60%) (nonbrisk in 2 lesions, brisk in 1 lesion). Regression (partial) was observed in 1 lesion (20%). Mitotic index was ≥ 1 mm–2 in 3 lesions (60%). Regional lymph node metastasis was present in 2 (%40) cases and distant metastasis developed in 2 (%40) cases.
CONCLUSION: In our series, animal type melanoma was observed between 4th-8th decades and both in females and males on head/neck or acral regions. In recent studies animal type melanoma has been reported to have a higher propensity to regional node metastasis but lower risk of distant metastasis compared to conventional melanoma. Similarly, lymph node involvement was high in our report, however distant metastasis rate was also high. In conclusion, further research is required about true biological potential of animal type melanoma.

AMAÇ: Lateral epikondilit tedavisinde, otolog trombositten zengin plazma (TZP) ile kombine steroid enjeksiyonu yapýlan hastalarda el kavrama gücü, aðrý ve hasta memnuniyeti sonuçlarýnýn deðerlendirilmesi.
YÖNTEMLER: Unilateral dirençli lateral epikondilit tanýsý alan, ortalama yaþý 42.6 (23-62), 26 erkek, 58 kadýn toplam 84 hastaya uygulanan 2 farklý tedavi yöntemi retrospektif olarak incelendi. Extensor carpi radialis brevis origosuna 1 hafta ara ile lokal steroid (0,5ml Bethametasone+0.25 ml Prilokain) ve TZP uygulanan hastalar grup 1’e dahil edilirken, grup 2’ye ayný lokalizsayona sadece TZP enjeksiyonu uygulanan hastalar dahil edildi. Hastalarýn tedavi öncesi ve sonrasý 15-30 ve 60. günde kaydedilen el kavrama güçleri ve Verhaar fonksiyonel skorlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Grup 1’deki hastalarýn kavrama gücü tedavi öncesi ortalama 0.42±0.17 (0.18-0.63) bar iken, tedavi sonrasý 60. günde ortalama 0.68±0.11(0.38-0.84), grup 2’de kavrama gücü tedavi öncesi ortalama 0.45±0.15 (0.19-0.67) iken tedavi sonrasý 0.66±0.10 (0.44-082) bar ölçüldü. Grup 1 el kavrama gücünda artýþ yüzdesi 15 ve 30. günlerde grup 2’ye oranla anlamlý olarak yüksek bulunurken 60. günde 2 grup arasýnda anlamlý fark bulunmadý (p=0.277).Verhaar skoru, grup 1’de grup 2’ye oranla 15 ve 30. günlerde anlamlý olarak yüksek iken 60. günde fark bulunamadý.
SONUÇ: Tek baþýna TZP uygulamasýna göre, steroid enjeksiyonunu takiben yapýlan TZP, azalan el kavrama gücünün erken dönemde geri kazanýlmasý gerekli olan vakalarda güvenli ve etkili bir yöntem olarak tercih edilebilir.

OBJECTIVE: To evaluate the impact of autologous platelet rich plasma (PRP) combined with steroid injection on hand grip strenght, pain and patient satisfaction in the treatment of lateral epicondylitis.
METHODS: 84 patients, mean age 42.6 (23-62) years, diagnosed with unilateral resistant lateral epicondylitis was evaluated retrospectively. Group1 consisted of patients treated with local steroid injection (0,5ml Bethametasone+0.25 ml Prilokain) and PRP within 1 week interval to extensor carpi radialis brevis origo while group 2 consisted of patients who were subjected to single dose local PRP injection to the same localisation. Pretreatment and posttreatment 15-30-60 day hand grip strenght and Verhaar functional score data were evaluated.
RESULTS: Mean pretreatment grip strenght of group1 patients were 0.42±0.17 (0.18-0.61) bar whereas posttreatment day 60 increased to 0.68±0.11(0.50-0.85). Group 2 mean pretreatment grip strenght was found to be 0.45±0.15 (0.19-0.84) bar, whereas posttreatment day 60 increased to 0.66±0.10 (0.44-082). Compared to group 2, the percentage of grip strenght increase in group 1 was significantly higher at days 15 and 30, whereas there was no difference at day 60 between groups. (p=0.277). Compared to group 2, Verhaar scores were found to be higher in group1 at days 15 and 30, whereas there was no difference between groups at day 60.
CONCLUSION: Compared to PRP alone, steroid injection 1 week prior PRP administration can be preferred as an effective and safe method in cases which early maintanance of decreased grip strenght is mandatory.

AMAÇ: Birçok araþtýrma obezitesi olan çocuk ve ergenlerde psikopatolojinin daha sýk ortaya çýktýðýný ortaya koymasýna raðmen, psikopatolojinin doðasý ve boyutu ile ilgili anlaþmazlýklar sürmektedir. Bu araþtýrma 9 ve 18 yaþ arasý obezitesi olan çocuk ve ergenlerde kendilik algýsý ve psikiyatrik belirtileri araþtýrmayý amaçlamaktadýr.
YÖNTEMLER: Çalýþmanýn örneklemini, Uludað Üniversitesi Týp Fakültesi Pediatrik Endokrinoloji Bölümü polikliniðine baþvuran 47 obezitesi olan çocuk ve ergen oluþturdu. Psikiyatrik deðerlendirme; yarý-yapýlandýrýlmýþ psikiyatrik görüþme, Piers–Harris Çocuklarda Öz–Kavramý Ölçeði, Çocuklar Ýçin Kovacs Depresyon Ölçeði, Durumluk-Sürekli Kaygý Ölçeði ve Çok Yönlü Beden-Self Ýliþkisi Ölçeði ile yapýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya 47 hasta (26 kýz, 21 erkek) alýndý. Ortalama yaþ 13,1±2,63 tü (9-18). Durumluk anksiyete ortalama puanlarý daha obez olan grupta yüksekti (BKI>30; p<0,05), ancak cinsiyete ya da çocuk-ergen olmaya göre deðiþmedi (p>0,05). Sürekli anksiyete ve depresyon ortalama puanlarý ise obezite derecesi, cinsiyet ya da çocuk-ergen farký gözetmedi (p>0,05). Patolojik düzeydeki depresyon, durumluk ve sürekli kaygý oranlarý obezite derecesi arttýkça, cinsiyete ve çocuk-ergen olmaya göre deðiþmedi (p>0,05). Kendilik algýsý sonuçlarý daha obez (BKI>30; p<0,05) olanlarýn ve ergenlerin (p<0,01) kendilerini ‘daha popüler’ gördüklerini gösterdi, kýzlar akademik alanda daha pozitif bir kendilik algýsýna sahipti (p<0,01). Beden-self iliþkisi obezite derecesinin artmasýyla deðiþmedi (p>0,05), ancak kýzlar (p<0,01) ve ergenler (p<0,05) görünüþleriyle daha fazla ilgiliydi, ek olarak kýzlar (p<0,05) saðlýk durumlarýyla daha fazla ilgiliydi.
SONUÇ: Sonuçlar obezite ile psikopatoloji (depresyon, davranýþ problemleri, düþük öz-saygý) arasýnda yüksek iliþki gösteren önceki araþtýrmalarla uyumlu deðildi.

OBJECTIVE: Although several studies have documented the existence of psychopathology in obese children and adolescents, disagreement remains regarding the extent and nature of this psychopathology. This study aimed to investigate self perception and psychiatric symptoms in obese children and adolescents aged between 9 and 18 years old.
METHODS: The study sample consisted of 47 patients admitted to the outpatient unit of Endocrinology, Department of Pediatrics at the Uludag University School of Medicine. Psychological assessment was performed using a semi-structured psychiatric interview, The Piers–Harris Children's Self–Concept Scale, Kovacs Depression Scale for Children, State-Trait Anxiety Scale, and Multi–Dimensional Body–Self Relations Questionaire.
RESULTS: Fortyseven patients (26 girls and 21 boys) were enrolled in the study. Mean age was 13,1±2,63 years (9-18). Mean results showed that state anxiety was higher in the more obese (BMI>30; p<0,05) but did not differ for gender or being a child or adolescent (p>0,05); and that trait anxiety and depression did not differ for degree of obesity, gender or being a child or adolescent (p>0,05). Ratio of pathologically high depression, state or trait anxiety did not differ for degree of obesity, gender or being a child or adolescent (p>0,05). Self-concept results showed that the more obese (BMI>30; p<0,05) and adolescents (p<0,01) regarded themselves as more popular, and that girls had a more positive self-concept in the scholastic field (p<0,01). Body-self relation did not differ by degree of obesity (p>0.05), whereas girls (p<0,01) and adolescents (p<0,05) were more preoccupied with appearance and in addition girls (p<0,05) were more preoccupied with health.
CONCLUSION: The results do not support previously published reports which show a higher ratio of psychopathology (depression, behavioral problems, low-esteem) among obese children and adolescents treatment-seeking.

Ýlerlemiþ mide ve gastroözofageal bileþke karsinomlarýnda tedaviye Trastuzumab eklenmesi, Her2 pozitif tümörlü hastalarda saðkalým avantajý saðlamýþtýr. Bu tedaviden faydalanabilecek hastalarýn Her2 testi ile belirlenmesi gerekmektedir. Meme karsinomlarýndan sonra, mide karsinomlarýnda da Her2 testi patoloji laboratuarlarýnýn günlük iþleri arasýna girmiþtir. Mide karsinomlarýnda Her2 testi, meme karsinomlarýndakine benzer özellikler içermekle birlikte, bilinmesi gereken farklý yönleri de vardýr. Bu farklar, baþlýca mide karsinomlarýnda Her2 pozitifliðinin daha heterojen olmasý ve karsinom hücre membranlarýnda, reseptörlerin bazolateral yerleþimlerinden kaynaklanmaktadýr. Her2 testinde kullanýlan immünhistokimyasal ve in situ hibridizasyon testleri, çoðu laboratuarda kullanýlýr testler arasýnda olmakla birlikte, skorlama kriterleri karýþýktýr ve doðru sonuç için deneyim gerektirmektedir. Bu testlerde doðruluðu saðlamak için analitik koþullar kadar preanalitik koþullar da etkilidir.

Addition of Trastuzumab in management of advanced gastric and gastroesophageal carcinomas, has provided benefit in overall survival of those with Her2 positive tumors. For eligibility of patients for this therapy, Her2 test is done. Following breast carcinomas, Her2 testing in gastric carcinomas are also added to the routine work of pathology laboratories. Although Her2 test in gastric carcinomas has similar features with that of breast, it has some aspects to be known well. These aspects have arisen mainly because heterogenous Her2 positivity and basolateral settling of the receptors in gastric carcinoma cells. Although Her2 immunohistochemical and in situ hybridisation tests are among routine tests of most laboratories, scoring criteria are complex and need experience for accuracte results. In achieving accurate results in these tests, prenanalytical as well as the analytical conditions, are also effective.

Tüm dünyada insidansý giderek artan kutanöz malign melanom derinin en ölümcül kanseridir. Burada kutanöz malign melanom ele alýnmýþ ve epidemiyolojik özellikleri, risk faktörleri, klinik ve histopatolojik özellikleri, evreleme, tedavi ve takip modaliteleri derlenmiþtir. Böylelikle kutanöz malign melanom hastasýna klinik yaklaþýmda kolaylýk oluþturulmasý amaçlanmýþtýr.

Cutaneous malignant melanoma, the global incidence of which is increasing continuously, is the most lethal skin cancer. Herein, cutaneous malignant melanoma is evaluated and epidemiological features, risk factors, clinical and histopathological features, staging, treatment and follow-up modalities are reviewed. Thus, helping with clinical management of cutaneous malignant melanoma patient is aimed.

Edinilmiþ baðýþýklýk eksikliði sendromunun (AIDS) ortaya çýkmasý ve AIDS ile iliþkili lenfomalarýn görülmeye baþlanmasý Burkitt lenfoma (BL) insidansýnýn artmasýna neden olmuþtur. Bu çalýþmada, tonsilde nekrotik ve ülsere hipertrofisi olan, insan baðýþýklýk yetmezlik virüsü (HIV) pozitifliði mevcut ve tonsillektomi sonrasý patoloji sonucu Burkitt lenfoma ile uyumlu olan bir hasta literatür eþliðinde deðerlendirilerek sunuldu. Yaklaþýk 2 haftadýr boðaz aðrýsý, ateþ, yutma güçlüðü þikayetleri olan 54 yaþýnda erkek hasta bu þikayetlerinin ilaç tedavisi ile gerilememesi sonucu kliniðimize baþvurdu. Hastanýn sol tonsilinin hipetrofik, üzerinin nekrotik ülsere görünümde olduðu dikkat çekti. Hastanýn laboratuvar tetkiklerinde HIV pozitifliði saptandý. Hastaya genel anestezi altýnda tonsillektomi uygulandý, patoloji sonucu Burkitt lenfoma olarak geldi. Hasta tedavi amaçlý onkoloji bölümüne yönlendirilerek kemoterapisi baþlandý. Özellikle eriþkin hastalarda, belirlenmiþ klinik risk faktörlerinin bulunduðu durumlarda tonsillektomi materyallerinin daha dikkatli ve malignite göz önüne alýnarak yapýlmasý gerektiðini düþünmekteyiz.

The emergence of AIDS and AIDS related lymphomas have led to increased incidence of Burkitt lymphoma. In this study, the patient who has diagnosed as HIV and Burkitt lymphoma after tonsillectomy, was presented. Fifty-four years old male patient who complained of sore throat, fever and odinophagia about 2 weeks has admitted to our clinic. The view of the left tonsil was hypertrophic, necrotic and ulcerative. The patient was found to be HIV positive. Tonsillectomy was performed under general anesthesia. Pathologic examination revealed Burkitt lymphoma. With this pathology result,the patient was referred to the department of medical oncology for chemotherapy. We believe that, tonsillectomy specimens should be examined more carefully especially in patients with clinical risk factors.

Dev hücreli kemik tümörü ( DHKT) nadir görülen benign bir primer kemik tümörüdür. Günümüzde anti osteoklastik aktiviteye sahip bifosfanat tedavisi kullanýlmaktadýr. Denosumab tamamen insan kaynaklý monoklonal antikordur ve metastatik DHKT’de hastalýk progresyonunu inhibe eder. Akciðer metastazý olan 3 DHKT’lü hastayý özetledik. Hastalar 12 ile 18 ay arasýnda denosumab kullanmýþlardý. Tedavi kesilmesinde sonraki 6 ile 15 aylýk takipte hastalýk progresyonu görülmedi. Hastalýk yavaþ seyirli olmasý nedeniyle takip süermiz kýsa olabilir ancak bu konuda önemli bir deneyim olduðunu düþünmekteyiz.

Giant cell tumor of bone (GCTB) is a rare benign primary tumor of the bone. Bisphosphonate therapy is curently used in GCTB because of its anti-osteoclastic effects. Denosumab is fully human monoclonal antibody that inhibit disease progression in metastatic GCTB. We summurized tree patients GCTB patients with lung metastasis. The patient were received between 12-18 months denosumab and remain without disease progression between 6-15 months after discontinuous of treatment. Due to the indolent nature of the tumor follow-up period may be short, however we thinks it is an important experience fort his condition