Bu çalýþmada 2001-2005 yýllarý arasýnda tedavi edilen 29 tiroid anaplastik karsinom tamlý hastanýn klinik özellikleri, prognostik faktörleri ve tedavi sonuçlarý retrospektif olarak incelenmiþtir. Saðkalým ile iliþkisi bakýmýndan; yaþ, tümör boyutu, geliþim özellikleri ve rezeksiyon tipleri analiz edilmiþtir. Tümör boyutu 5-8 cm olan hastalarýn saðkalýmý 2.8 ay iken, tümörü 8 cm den büyük olan hastalarýn saðkalýmý 4.5 ay olarak bulunmuþtur. Aradaki fark istatistiksel olarak anlamlý bulunmamýþtýr (p= 0.18). Altmýþ yaþ altý ve üstü hastalarýn ortalama saðkalýmlarý sýrasýyla 3.5 ve 3.8 ay olarak bulunmuþtur. Aradaki fark istatistiksel olarak anlamlý bulunmamýþtýr (p= 0.65). iyi diferansiye tiroid karsinomu zemininde geliþen ve tiroid karsinomu hikayesi olmayan hastalarýn ortalama saðkalýmlarý sýrasýyla 3.7 ay ve 3.6 ay olarak bulunmuþtur. Aradaki fark istatistiksel olarak anlamlý bulunmamýþtýr (p= 0.95). RO, R1 ve R2 rezeksiyon uygulanan hastalarýn ortalama saðkalýmlarý sýrasýyla 3.3, 1 ve 3.1 ay olarak bulunmuþtur. Aradaki fark istatistiksel olarak anlamlý bulunmamýþtýr (p= 0.31). Anaplastik tiroid kanserinde lokal kontrol oranlarýný artýrmaya ve uzak metastaz oranlarýný azaltmaya yönelik yeni teknolojilere ve ilaçlara olan ihtiyaç halen devam etmektedir.

The objective of this study is to analyse the clinical features, prognostic factors and treatment outcomes of the patients with the diagnosis of anaplastic thyroid carcinoma treated at Ankara Oncology Teaching and Research Hospital between 2001 and 2005. The records of 29 patients with the diagnosis of anaplastic thyroid carcinoma reviewed retrospectiveiy. The association between survivai and age, tumor size, pattern of deveiopment, and type of the resection was analyzed. The median survival of the patients with 5-8 cm tumors and with tumors larger than 8 cm was 2.8 and 4.5 months respectiveiy. The difference was not statistically significant (p= 0.18). The median survivai of the patients under and över 60 years of age was 3.5 and 3.8 months respectiveiy. The difference was not statistically significant (p= 0.65). While the median survival of the patients with transformation from well differentiated thyroid carcinoma was 3.7 months, it was 3.6 months for the patients without any type of well differentiated thyroid carcinoma. The difference was not statistically significant (p= 0.95). The overall survival of the patients with RO, R1 and R2 resections were 3.3, 1 and 3.1 months respectiveiy. The statisticai difference was not significant (p= 0.318). Anaplastic thyroid carcinoma stili carries a dismal prognosis and there is a strong need for innovative treatments.

Hepatik yýldýzsý hücre (HYH) karaciðerde fibrozisten sorumlu temel hücredir. Transforme edici büyüme faktörü-p (TGFp) ise, aktive HYH’lerden salýnan ve çoðunlukla transforme edici büyüme faktörü-p reseptörü-1 (TGFpR-1) üzerinden etkilerini gösteren, siroz geliþiminde fibrozisten sorumlu olan temel moleküldür. Bu çalýþma, karaciðer hasarýnýn farklý aþamalarýnda ve hepatoselüler karsinom (HSK)’da TGFpR-1 ekspresyonlarýný deðerlendirmek, ve de tedaviye yönelik çýkarýmlar yapmak üzere planlanmýþtýr. Altmýþ beþ viral hepatit, 58 siroz ve 21 HSK olgusu TGFpR-1 primer antikoru ile immünhistokimyasal olarak boyandý. Boyanma yaygýnlýðý ve yoðunluðu skorlandý. Rutin boyalardaki histolojik aktiviteler ve fibrozis skorlarý ile immünhistokimyasal boyanma paternleri ve boyanan hücreler karþýlaþtýrýldý. Ardýndan yaþ, cinsiyet, etyoloji, histolojik aktivite indeksleri, fibrozis skorlarý; tümör çapý, vasküier invazyon, multifokalite ve siroz varlýðý ile TGFpR-1 boyanmasýndaki yaygýnlýk ve yoðunluklar arasýndaki iliþkileri saptamak üzere biyoistatistiksel çalýþmalar uygulandý. Hepatit grubunda TGFpR-1 boyanmasýndaki yoðunluk ile fibrozis skorundaki artýþýn korelasyon gösterdiði saptandý (p< 0.05). inaktif sirozun izlendiði vakalarda TGFpR-1 boyanmasý görülmedi. HSK grubunda saptanan en önemli bulgu ise; tümör çapý ile TGFpR-1 boyanmalarý arasýndaki ters korelasyon oldu. TGFp ve reseptörü olan TGFpR-1 karaciðerdeki yara iyileþmesi sürecinde görevli olan en önemli moleküllerdendir. Ancak etkileri hepa-tokarsinogenezin erken dönemlerinde belirgindir. Komplet siroz ve 3 cm ve daha büyük çaplardaki HSK’larda anti-TGFpR stratejilerinin monoterapi þeklinde kullanýlmasý faydalý olmayacaktýr.

Hepatic stellate celi (HSC) is the key fibrogenic celi type in liver. Transforming growth factor-p (TGFp), using mostly trans-forming growth factor-p receptor-1 (TGFpR-1), generated by the activated HSC is the most significant fibrogenic molecule of cirr-hosis. We pianned this study to observe the expressions of TGFpR-1 in different steps of liver injury. We immunostained 65 viral hepatitis, 58 cirrhosis and 21 hepatocellular carcinoma (HCC) cases vvith TGFpR-1 antibody and scored the intensity and the distribution of the stainings. Biostatisticai analysis vvere done to see, if there are any meaningful results betvveen age, sex, etio-logy, hepatic activity index, fibrosis scores; tumor diameter, vascular invasion, multifocality, presence of cirrhosis and receptor expressions. Ýn the hepatitis group the intensity of TGFpR-1 staining vvas positively correiated vvith the increasing fibrosis score (p< 0.05). Ýn the cases vvhich cirrhosis vvas inactive, there vvere no TGFfSR-1 expressions. The only positive result in HCC group vvas the inverse correiation betvveen tumor diameter and TGFpR-1 expression. TGFpR-1 is an important mediator in liver vvound healing. But its' effect is important in the early stages of hepatocarcinogenesis. Ýn complete cirrhosis or HCCs greater than 3 cm, anti-TGFpR strategies vvill not be useful alone.

Nörofibromatozis tip 1 (NF1) insan sinir sistemini etkileyen hastalýklar içerisinde, en sýk gözlenen tek gen hastalýðýdýr. Otozomal dominant olarak kalýtýlýr. Cafe au lait lekeleri, nörofibromiar ve Lisch nodülleri ile karakterizedir. Bu hastalarda nörofib-rosarkom sýklýðý 9000 kat, lösemi sýklýðý 71 kat, santral sinir sistemi tümörleri riski 46 kat artmýþtýr. NF1 geni 17q11.2 bölgesinde olup 360 kb büyüklüktedir. Þu ana kadar gende uluslararasý konsorsiyum tarafýndan tanýmlanmýþ 246 mutasyon bulunmaktadýr. Gen çok büyük olduðu için daha tanýmlanmamýþ birçok mutasyon bulunmaktadýr. Çalýþmamýzda Türk toplumundaki (Ege bölgesi) NF1 geninde nispeten daha çok mutasyonun yer aldýðý 3 bölgenin (ekson 27a, ekson 37, ekson 4b) DNA dizi analizinin yapýlmasý amaçlanmýþtýr. On altý NF1 hastasýna ait DNA fardan NF genine ait 3 bölge poiimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ile çoðaltýlmýþ ve DNA dizi analizleri yapýlmýþtýr. On altý NF1 hastasýnda da dizi analizi yapýlan bölgelerde mutasyon saptanmamýþtýr. Türk NF1 hastalarýnda diðer toplumlarda bu ekzonlarda görülen mutasyonlarýn olmadýðý ya da çok nadir olduðu sonucuna varýlmýþtýr.

Neurofibromatosis type 1 (NF1) is the most common single gene disorder among the diseases affecting the human nervo-us system. Ýt is autosomal dominantly inherited. Ýt is characterised by cafe au lait spots, neurofibromas and Lisch nodules. The prevatence of neurofibrosarcoma has been raised 9.000 times, leukemia 71 times, ONS tumors 46 times in these patients. NF1 gene is located in 17q11.2 region and it has 360 kb of tongevity. To date, 246 mutations have been identified in the gene by the 'International concortium. There are many unidentified mutations since the gene is considerably iarge. in this study, it is aimed at performing the DNA sequencing of 3 regions (exon 27a, exon 37, exon 4b of NF1 gene) vvhich contain comparativeiy larger number of mutations in NF1 gene in the Turkish society (Aegean region). Three exons (exon 27a, exon 37, exon 4b of NF1 gene) from the DNA of 16 NF1 patients vvere amplified by polymerase Chain reaction (PCR) and DNA sequencing vvas performed by ABI 310. No mutations vvere detected in related exons of 16 Turkish NF1 patients. Ýt is conctuded that the 16 Turkish NF1 patients did not have or very scarcely had the mutations, vvhich vvere observed in exon 27a, exon 37, exon 4b in other societies.

Bu çalýþmada meme kanseri nedeniyle tedavi edilen 299 hastada uzun dönem kol morbiditesi ve iliþkili faktörler incelenmiþtir. Aðrý en sýk bildirilen þikayet olarak saptanmýþtýr. Sýklýk sýrasýna göre diðer komplikasyonlar; kolda þiþme, parestezi ve uyuþukluk, omuz eklem sertliði ve güç kaybý olarak saptanmýþtýr. Çok deðiþkenli analizde aðrý ile iliþkili faktörler; yaþýn 50’nin altýnda olmasý, radyoterapi uygulanmasý ve kol þiþliði olarak saptandý. Parestezi ve uyuþukluk ile ilgili faktörler; yaþýn 50’nin altýnda olmasý ve meme koruyucu cerrahi olarak saptandý. Güç kaybý ile ilgili faktörler; yaþýn 50’nin altýnda olmasý, sol memeye cerrahi giriþim uygulanmasý ve kol þiþliði olarak saptandý. Eklem sertliði ile ilgili faktörler kol þiþliði ve radyoterapi uygulanmasý iken; hareket kýsýtlýlýðý ile faktörler diyabet ve kol þiþliði olarak olarak saptandý. Kol þiþliðinin artmýþ infeksiyon oranlarý ile iliþkili olduðu saptandý. Fiziksel muayene ile saptanan güç kaybý ve hareket kýsýtlýlýðý ile ilgili faktörler sýrasýyla; sinirlerin korunmamasý, aksiller metastaz ve diyabet, aksiller metastaz ve kol þiþliði olarak saptandý.

Long-term arm morbidity and its related factors vvere evaluted for 299 patients operated for breast carcinoma. Pain vvas the most prominant complaint. Other complaints vvere arm svvelling, paresthesia and numbness, stiffness of shoulder and loss of strenght in order of frequency. At multivariate analysis; the factors related vvith the pain vvere age < 50, radiotheraphy and arm svvelling. Factors related vvith paresthesia and numbness vvere age < 50 and breast conserving surgery. Factors related vvith loss of strength vvere age < 50, operation on the left breast and arm svvelling. While the factors related vvith stiffness vvere arm svvelling and radiotheraphy administration; the factors related vvith restricted mobility vvere diabetes and arm svvelling. The factor related vvith increased infection vvas arm svvelling. The factors related vvith the loss of strenght and restricted mobility defined vvith physical examination tvere non-preservation of the nerves, axillary metastasis and diabetes, axillary metastasis and arm svvelling, respectiveiy.

FAB sýnýflamasýna göre akut miyeloblastik lösemi (AML) M3 olarak adlandýrýlan akut promiyelositik lösemi (APL), akut miyeloblastik löseminin genellikle hipergranüler lösemik hücreler, kanama eðilimi ve patogenezde önemli rol alan t(15,17) ile karakterize bir alt tipidir. APL ’de altýn standart tedavi “all-trans retinoic acid (ATRA)" içeren kombinasyonlardýr. ATRA, olasý önemli yan etkilerine raðmen iyi tolere edilmektedir. Bu olguda, AML tanýsý alan ve ATRA tedavisi sýrasýnda skrotal ülser geliþen 50 yaþýnda bir erkek hasta bildirilmektedir. Literatürde ATRA iliþkili birkaç skrotal ülser olgusu bulunmakla birlikte araþtýrmalarýmýza göre aðrýsýz karakterde bildirilen ilk olgudur.

Acute promyelocytic leukemia (APL), acute myeloblastik leukemia (AML) M3 according to FAB classification is a distinct subtype of AML usuaily characterized by hypergranular leukemic cells, bleeding diathesis and a spesific translocation t(15:17) vvhich plays a pivotal role in the pathogenesis of APL. The gold Standard therapy in APL is all-trans retinoic acid (ATRA) containing combinations. Despite possible significant side effects, ATRA is well tolerated. We report on a 50-year-old man vvith APL who developed scrotal ulcerations during treatment vvith ATRA. Although there are few case reports, to our knovvledge this case is the first one that has painless scrotal ulcerations related vvith ATRA.

Hepatit B ve C virüsleri (HBV ve HCV) lenfoid dokularda da çoðalabilen, hepatotropik virüslerdir. Her iki virüs de kronik anti-jenik uyarýma neden olabilir ve lenfoproliferatif hastalýklarla iliþkili olabilir. Bu çalýþma ile bizim merkezimizdeki non-Hodgkin len-foma (NHL) hastalarýnda HCV ve HBV seroprevalansý ve bunun hasta karakteristikleri ile iliþkisini deðerlendirmek amaçlandý. Bu çalýþmada retrospektif olarak Ankara Onkoloji Hastanesine Kasým 2001-Mart 2008 tarihleri arasýnda kabul edilen 164 NHL hastasýnda hepatit B virüs yüzey antijeni (HbsAg) ve anti-hepatit C virüs antijeni (anti-HCV-Ab) sýklýðý deðerlendirildi Bu deðerlendirme taný sýrasýnda ve “Enzyme Linked immunosorbent Assay (ELISA)’’ yöntemi ile yapýldý. Kontrol grubu olarak hastanemiz ortopedi kliniðine baþvuran kanser dýþý 165 hasta alýndý. Çalýþmaya alýnan histolojik olarak tanýsý doðrulanmýþ 164 NHL hastasýnýn 159'unu B hücreli lenfomalar, 5'ini T hücreli lenfomalar oluþturmaktaydý. Yüz elli dokuz hastanýn 23 (%14)’ü düþük greydli lenfoma hastalarýydý. Hastalarýn 91 (%55)’i erkek, 73 (%45)'ü kadýndý. Hastalarýn 15 (%9.1)’inde HbsAg pozitif bulundu. Bu hastalarýn 3’ü ekstranodal, 9’u yaygýn büyük hücreli lenfoma, geri kalan 3 hastada ise düþük greydli lenfoma saptandý. Anti-HCV-Ab, 3 (%1.8) hastada pozitif bulundu. Bu hastalarda ayný zamanda HbsAg pozitifliði de mevcuttu. Hastalardan biri spienik lenfoma, diðer 2 hasta yaygýn büyük hücreli lenfoma tanýsý almýþtý. Kontrol grubuna göre NHL hastalarýnda HbsAg seroprevalansý yüksek, ama anti-HCV-Ab prevalansý benzer olarak bulundu (9.1 vs %3, p= 0.0366 ve 1.8 v-s %1.2, p= 0.9945 sýrasý ile). HbsAg pozitif olan evre I foliküler lenfoma hastasý dýþýnda diðer tüm hastalar kemoterapi almýþ olup HBV veya HCV ile infekte hastalarýn 6’sýnýn antiviral ajanlarla tedavi aldýðý tespit edildi. On beþ hastanýn antiviral tedavi almayan 2 (%13) tanesinde sitotoksik tedavi esnasýnda HBV infeksiyonu reaktivasyonu gözlendi. Bu bulgular bizim merkezimizde NHL hastalarda hepatit taþýyýcý sýklýðýnýn kanser olmayan hasta popülasyonuna göre yüksek olduðunu göstermektedir. Bu nedenle ülkemizde NHL hastalarýnda tedaviye baþlanmadan önce HCV ve HBV belirteçleri deðerlendirilmelidir.

Hepatitis B and C viruses (HBV and HCV) are hepatotrophic viruses that can also proliferate in lymphoid tissues. Both of them can be cause chronic antigenic stimulation and may be related vvith lymphoproliferative disorders. Aim of this study is to evaluate HBV and HCV viruses seroprevalence in non-Hodgkin’s lymphoma (NHL) patients in our cancer çenter and their rela-tion vvith patient characteristics. We investigated hepatitis B virüs surface antigen (HbsAg) and anti-hepatitis C virüs antigen (anti-HCV-Ab) frequency in one hundred sixty four NHL patients retrospectively who admitted in our hospital betvveen November 2001- March 2008. We overvievved in the study HBV and HCV infected patients’ disease characteristics. HBsAg and anti-HCV-Ab tests had been applied by Enzyme-Linked Ýmmunosorbent Assay (ELISA) for these patients as a part of initial evaluating process at their first visit. The control group consisted of non-cancer patients treated in orthopedi clinics of our hospital (n= 165). Histologically confirmed 164 NHL patients vvere enrolled in this study. Among those 159 vvere B-cell lymphoma patients and the rest 5 vvere T-cell origin lymphoma patients. Tvventy three patients of 159 patients (14%) vvere diagnosed as low grade lymphoma. Ninety one patients (55%) vvere male and seventy three patients (45%) vvere female. HBsAg vvas found positive in fifteen patients (9.1%). Three patients had extranodai and nine patients had nodal diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL). Rest of these patients had low grade iymhomas. Anti-HCV-Ab vvas positive in three (1.8%) patients, additionally HBsAg positivity vvas detected in the same three patients. One of them had splenic other two patients had diffuse large B-cell tymphomas. HBsAg prevalence vvas found higher but anti-HCV-Ab prevaience vvas found similar betvveen NHL and control group (9.1 vs 3%, p= 0.0366 and 1.8 vs 1.2%, p= 0.9945 respectiveiy). Ali of patients received chemotherapy except one patient at stage I follicular lymphoma who had HBsAg positive. Six patients infected HBV and/or HCV ývere treated antiviral agents. Two patients among 15 who did not received prophylactic antiviral therapy during their cytotoxic treatment suffered from reactivation of HBV infection (%13) These findings supported that hepatitis carrier frequency in NHL patients more than non-cancer patients population according to our cancer çenter data. For these reason hepatits B and C markers should be evaluated before NHL treatment in our country.

Akciðer kanseri sýklýkla kemik, karaciðer, sürrenal ve beyin metastazý yapmaktadýr. Gingiva metastazý nadir görülür. Büyük hücreli akciðer karsinomu tanýsýyla izlenen etli yedi yaþýnda erkek hasta durmayan diþeti kanamasý þikayeti ile baþvurdu. Oral kavite muayenesinde alt gingiva ön yüzünde kesici diþler hizasýnda kanamalý, aðrýlý ve sert yumuþak doku saptandý. Lezyondan yapýlan biyopsi büyük hücreli akciðer karsinomu metastazýný ortaya koydu. Gingiva metastazýna yönelik paiyatif radyoterapi baþlandý. Durdurulamayan diþ eti kanamasý þikayetiyle baþvuran kanserli hastalarda gingiva metastazý ayýrýcý tanýlar arasýnda düþünülmeli ve invaziv incelemelere geçilmeden önce oral kavitenin detaylý muayenesi yapýlmalýdýr.

Bone, liver, sürrenal gland and brain are the usual sites for lung cancer metastasis. Hovvever, gingival metastasis of lung cancer is seldom. A fifty-seven year-old male patient who had been followed-up vvith large celi lung cancer vvas admitted to the hospital because of gingival bleeding. We have found a fragile, sore and hard tesion on anterior localisation of iovver gingiva on oral cavity examination. Histopathology revealed metastasis of large celi lung cancer. Palliative radiotherapy vvas applied to gingiva. Oral cavity of the cancer patients suffering from serious gingival bleeding should be examined carefully before applying invasive procedures, and gingival metastasis should be kept in mind for differentiai diagnosis.

El ve ayakta primitif nöroektodermal tümör (PNET) geliþimi son derece nadir olup, literatürde sýnýrlý sayýda olgu bildirilmiþtir. Sol ayak proksimal falanksýnda ve sað el distal falanksýnda PNET saptanan 2 olgunun manyetik rezonans görüntüleme bulgularýný sunmayý amaçladýk.

Primitive neuroectodermal tumor (PNET) of hand and foot is extremely rare. To our knowiedge, limited number of cases of typicat PNET has been reported, involving the hand orfoot. Ýn this report, we presented magnetic resonance imaging findings of a PNET case localized in the proximal phalanx of left foot and a case localized in distal phalanx of the right hand.

Juvenil nazofarengeal anjiyofibroma (JNA) çoðunlukla genç erkeklerde görülen nadir, benign bir tümördür. Ýnsidansý 1/6000-1/60.000 olarak bildirilmektedir ve tüm baþ-boyun tümörlerinin %0.05-0.5’ini oluþturur. JNA genellikle nazal kavitenin superior veya posterolateral duvarýndan ya da nazofarenksten köken alýr. Anjiyofibromanýn agresif özellikte çevre dokulara yayýlmasý ve vaskuler karakterde olmasý, morbidite nedenidir. Bu olgu sunusunda agresif seyidi, intrakraniyal uzaným gösteren JNA olgusu radyolojik bulgularý eþliðinde tartýþýlmýþtýr.

Juvenile nasopharyngeal angiofibroma (JNA) is a rare benign tumor that usuaily affects male adolescent. Ýncidence of JNA is 1/6.000-1/60.000 and it forms 0.05-0.5% of ali head and neck tumors. JNA usuaily stems from superior or posterolateral vvall of nasal cavity or nasopharynx. Ýts agressive local grovvth and vascularity is a cause of morbidity. Ýn this case report we discuss, a JNA extending intracranially vvith radiological findings.

Kadýn genital sistem lenfomasý oldukça nadir görülmektedir. Bu sýra dýþý yerleþimde lenfoma tanýsý koymak da oldukça zordur. Bu çalýþmada bir kadýn genital sistem lenfomasýna nasýl taný koyduðumuzu sunmaktayýz. Otuz yedi yaþýndaki bir kadýn hasta, merkezimize tanýmlanamayan servikal kitle nedeniyle sevk edildi. Ultrasonografide, sýra dýþý görünen dev bir servikai kitlenin vajinanýn üst kýsmýný ve parametriyal dokularý infiltre ettiði saptandý. Magnetik rezonans görüntülemede 7.0 cm x 8.8 cm x 2.3 cm boyutlarýnda uterustan kaynaklanan bir kitlenin vajinadan protruze olduðu saptandý. Kitleden alýnan iki biyopsi infla-masyon olarak raporlandý. Sol iliyak bölgede patolojik boyutta bir lenf nodu saptandý. Vajina duvarý kalýnlaþmýþtý ve 3.3 cm çapa ulaþmýþtý. “Punch” biyopsi sonucu rejenaratif deðiþiklikler olarak geldi. Daha sonra kitlenin daha önce biyopsi alýnmamýþ bir bölgesinden alýnan kor biyopsi sonucu REAL sýnýflamasýna göre difüz büyük hücreli non-Hodgkin lenfoma olarak çýktý. Çekilen flo-rodeoksiglukoz-pozitron emisyon tomografi/bilgisayarlý tomografi (FDG-PET/BT) sonucuna göre Ann-Arbor evre lleb uterin non-Hodgkin lenfoma olarak evrelenen hasta 6 kür R-CHOP + 2 kür rituksimab tedavisi sonucu tam remisyonda izlenmektedir. Biyopsi sonucu negatif olan pelvik kitlelerde eksizyoner ya da “punch" biyopsi yerine kor biyopsi tercih edilmelidir. Bu olguda ýsrarlý biyopsilerle hasta total abdominal histerektomi gibi gereksiz organ kaybýna yol açan cerrahilerden kaçýnýlmýþtýr. Eðer þüphe edilmezse uterus lenfomalarý kolayca inflamasyon tarafýndan maskelenebilir veya inflamasyon olarak tanýmlanabilir. FDG-PET/BT en iyi evreleme yöntemidir.

Lymphoma of the female genital tract (FGT) is uncommon. This diagnosis, in such an unusual location, is very difficult to estabiish. Herein ýve report a case of FGT lymphoma and describe it’s ývay to diagnosis. A 37 year-old-woman vvas referred to our institution due to undiagnosed cervical mass. Two consecutive biopsies had been taken from the mass, both of vvhich yieid-ed infiamation. An unusual-looking bulky cervical mass vvas seen and the upper part of vagina and parametriai tissues vvere deeply infiltrated. On magnetic resonance imaging a uterine mass measuring 7.0 cm x 8.8 cm x 2.3 cm ývas protruding into the vagina. A pathologic sized lymph node in the left iliac region vvas detected. The vaginal vvall vvas thickened, 3.3 cm in diameter. Punch biopsy vvas reported as regenerative changes. After that a core biopsy vvas taken from a different area on the mass, from vvhich biopsy ývas not taken before. Histopathological analysis retrieved a diffuse large celi non-Hodgkin’s lymphoma according to REAL classification. Computed tomography (CT) and flourodeoxyglucose-18 positron emission tomography (FDG-PET) vvas used for staging. According to Ann Arbor staging system, stage vvas lleb and after 6 courses of R-CHOP and additional 2 cours-es of rituximab therapy, patient is on complete remission. Ýn case of peivic masses vvith negative biopsy results, core biopsy should be preferred instead of using punch or excisional method. Uterine lymphomas may be easily masked by infiamation or misdiagnosed as infiamation unless it is not suspected. Probably using both CT and FDG-PET is the best for proper staging.