Ýleri evre kanserler sýklýkla kemiðe metastaz yaparlar ve kemik destrüksiyonu kemik aðrýsý, hareket kýsýtlýlýðý, patolojik kýrýk ve spinal kord kompresyonu gibi iskelet morbiditelerine yol açar. Kemik metastazlarý kadýnlarda en çok meme kanserlerine, erkeklerde ise prostat ve akciðer kanserlerine baðlý geliþir. Tümör genellikle kemiklere hematojen yolla yayýlmakla birlikte, lenfatik ve direkt yayýlýmda görülebilir. Tamda kemik sintigrafisi (Teknesyum 99m) ve direkt grafiler standart yöntemlerdir. Bilgisayarlý tomografi, manyetik rezonans görüntüleme ve pozitron emisyon tomografiside tanýda ve takipte kullanýlmaktadýr. Günümüzde kemik metastazlarýnýn tedavi seçenekleri standart antikanser tedavisinin yanýnda radyoterapi (RT), cerrahi, bifosfanatlar, radyonüklid ve analjezikleri içermektedir. Esas amaç; aðrýyý azaltmak, patolojik fraktür geliþmesini önlemek, mobiditeyi azaltýrken fonksiyonu iyileþtirmek ve yaþam kalitesini yükseltmektir. Tek doz RT, tedavi süresinin kýsa olmasý ile tedavi stresini azaltmakta, hem hastanýn hem de departmanýn yükünü hafifletmektedir. Seçim yapýlýrken hastanýn genel durumu, yaþam kalitesi, yaþý, tedaviye uygunluðu, ýþýnlanacak volüm göz önüne alýnmalýdýr ve en uygun þema seçilmelidir.

Advanced cancers frequently metastasise to the bone, and the resulting bone destruction is associated with a variety of skeletal complications, including pathologic fractures, bone pain, impaired mobility and spinal cord compression. Bone metastases are distant relapses from many types of malignant tumours, especially from cancers of the lung, breast, and prostate Direct invasion by tumor and lymphatic and hematogenous metastases to the bone occur. Technetium (Tc 99m) bone scintigraphy and direct radiographs are widely regarded. Computed tomography, magnetic resonance imaging and positron emission tomography are useful tools for diagnosis and treatment. Present treatment options for patients with bone metastases include radiation therapy, surgery, bisphosphonates, radionuclides and analgesics, in addition to Standard anticancer therapy. The primary goal of therapy is to minimise bone pain and morbidity and improve mobility and quality of life. Single fraction radiotherapy (RT) is as safe and effective as a multifraction regimen for the palliation of metastatic bone pain. The greater convenience for the patients and the department single fraction RT is preferred.

Çocukluk çaðýnda görülen kemik tümörleri tüm tümörler içerisinde %0.2’Hk bir oranla nadir görülen tümörler grubunda olmasýna raðmen özellikle genç yaþ popülasyonunda 3. sýrada karþýlaþýlan bir tümör olup iþ gücü kaybý, taný ve tedavideki olasý yaklaþým problemleri açýsýndan önemlidir. Amacýmýz kliniðimizde takip ettiðimiz pediatrik benign kemik tümör olgularýnýn demografik özelliklerini, eþlik eden faktörleri, tümörlerin daðýlým bölgeleri ve sýklýklarýný gözden geçirmek ve tümöre yaklaþým yöntemlerini retrospektif olarak deðerlendirmektir. Bu amaçla kliniðimizde takip edilen 200 hasta retrospektif olarak incelendi.

Bone tumors in paediatric age are rare tumors with an incidence of 0.2% and in among ali bone tumors are in the 3rd fre-quency but they are important because of the loss of occupation and the problems in the diagnosis and treatment modalities. Our aim in this study is to anatyze demographic features, the cofactors, the geographic characteristics and pecuilarities of benign bone tumors follovved up in our department and the methods of approachments to these tumors retrospectively. Ýn this regard 200 patients are retrospectively analyzed who were followed up in our clinic.

Meme kanseri kadýnlarda en sýk görülen kanser türü olup meme kanseri araþtýrmalarýnda özellikle son yýllarda immünhisto-kimyasal markerlar giderek artan bir oranda önem kazanmakta ve çalýþmalar özellikle bu yönde yoðunlaþmaktadýr. Çalýþmamýz T2 tümörü bulunan Evre 2 meme kanserli 108 hastada gerçekleþtirilmiþtir. Hastalarýn tamamýna stewart transvers insizyonu ile modifiye radikal mastektomi ve Level l-ll-lll düzeyinde aksiller lenf nodu disseksiyonu uygulandý. Grup 1: Östrojen Reseptörü (ER) açýsýndan negatif, Progesteron Reseptörü (PR) açýsýndan negatif, Her2 Reseptörü (Her2) açýsýndan negatif hastalar (46 hasta). Grup 2: Östrojen Reseptörü (ER), Progesteron reseptörü (PR), Her2 Reseptörü (Her2)’nden herhangi 1 tanesi, herhangi 2 tanesi veya her 3 reseptörün de pozitif olduðu hastalar (62 hasta) olarak kabul edildi ve bu 2 grup disseke edilen toplam lenf nodu sayýsý ve ortalama pozitif lenf nodu sayýsý açýsýndan 2 Sample-T-testi ile karþýlaþtýrýldý. Grupl ve Grup 2 arasýnda disseke edilen toplam lenf nodu sayýsý ve ortalama pozitif lenf nodu sayýsý açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmamýþtýr. Sonuç olarak prognoz deðerlendirmesinde efektif bir öngörü vadeden bu antitenin iteri araþtýrma ve çalýþmalarla aydýnlatýlabileceði ve meme kanseri taný ve tedavi yaklaþýmlarýnda önemli rol oynayabileceði görüþündeyiz.

Tumor markers are becoming increasingly important in breast cancer research because of their impact on prognosis, treat-ment, and survival, and because of their relation to breast cancer subtypes. 108 Stage2 breast cancer patient with T2 tumour included the study. Ali of the patients underwenr modifided radical mastectomy with stevvart transvers incision and Level l-ll-lll axillary dissection. Group 1: Eostrogen Receptor (ER) negative, Progesterone receptor (PR) negative, Her2 Receptor (Her2) negative patients (46 patients). Group 2: Any of Eostrogen Receptor (ER), Progesterone Receptor (PR) or Her2 Receptor (Her2) positive patients (62 patients). This two groups compared in respect to average number of dissected total lymph nodes and num-ber of average positive lymph nodes. Data showed that there is no significant difference betvveen two groups in respect to average number of dissected total lymph nodes and number of average positive lymph nodes. To our study we think that it is important to clarify this entity with further investigations becouse of its possible role in diagnosis and management of different treat-ment modalities.

Osteoid osteoma osteoid kemik doku üretimi ile karakterize benign bir tümördür. Genç hastalarda daha sýk olup en yaygýn lokalizasyonu proksimal femurdur. En sýk semptom aðrýdýr, geceleri daha belirgindir ve salisilatlara dramatik olarak cevap verir. Bilgisayarlý tomografi nidusun lokalizasyonun gösterilmesi ve cerrahi planýn yapýlmasýna olanak saðlar. Ýntralezyonel küretaj sonrasý aðrý tamamen geriler.

Osteoid osteoma is a benign tumor characterized by producing osteoid tissue. Ýt occurs more frequently in young patients and the most common localization is proximal femur. The almost constant and often symptom is pain, increases during the night and releaved by salisilats dramatically. The computed tomography always demonstrates the nidus and its localization, thus per-mitting and adeçuate surgical plan. Pain regresses completely after intralesional curettage.

Ankara Onkoloji Hastanesi Radyasyon Onkolojisi Kliniðine Ocak 2000 ile Aralýk 2004 yýllarý arasýnda baþvuran 280 rektum kanserli hastanýn hastane dosyalarýna ulaþýlarak tedavi özellikleri retrospektif olarak tarandý, hastalarýmýzýn saðkalým sonuçlan ve prognozda etkili olabilecek faktörleri deðerlendirildi. Bu dönem içerisinde radyoterapi ile tedavi edilen hasta veya yakýnlarý ile irtibata geçilerek deðerlendirmeleri yapýldý. Saðkalým analizleri son durumlarý ile ilgili bilgi alýnabilen 175 hasta ile yapýldý. Saðkalým analizi yapýlan 175 rektum kanserli hastanýn yaþ daðýlýmý 24-87 arasýnda olup; mediyan yaþ 59 olarak bulundu. Tüm grupta 1, 2, 3 ve 4 yýllýk saðkalýmlar sýrasý ile %85, %70, %53, %37, mediyan saðkalým 41 ay idi. Tümör yerleþim yeri prog-nostik faktör olarak incelendi. Bir ve 4 yýllýk saðkalýmlar sýrasý ile üst yerleþimli tümörlerde %85 ve %61, orta yerleþimli tümörlerde %80 ve %14, alt yerleþimli tümörlerde %97 ve %59 olarak bulundu. Gruplar arasýndaki saðkalým farklarý istatistiki olarak anlamlý idi (p= 0.03). Nodal tutulum prognostik faktör olarak deðerlendirildi. Bir ve 4 yýllýk saðkalým oranlan sýrasýyla NO hastalarda %90 ve %49, N1 hastalarda %90 ve %36, N2 hastalarda ise %75 ve %12 olarak tesbit edildi. Gruplar arasý saðkalým farklarý istatistiki olarak anlamlý bulunmadý (p= 0.16). Hastalarýmýzýn 146’sý öpere, 19'u inopere idi. Öpere olan hastalarda 1 ve 4 yýllýk saðkalýmlar %86 ve %42 inopere olanlarda ise sýrasý ile %78 ve %15 idi. Gruplar arasý saðkalým farklarý istatistiki olarak anlamlý bulundu (p= 0.01). Yüz on dört hastaya radyoterapi ile eþ zamanlý kemoterapi uygulanmýþtý. Eþ zamanlý kemoterapi uygulananlarda 1 ve 4 yýllýk saðkalýmlar sýrasý ile %89 ve %44 uygulanmayanlarda 1 yýllýk %85, 3 yýllýk %32 olarak bulundu, 4 yýl yaþayan hasta yoktu.

Two-hundred-eighty patients with rectum cancer treated in Radiation Oncology Department of Ankara Oncology Hospital bet-ween January 2000 - December 2004 reviewed retrospectively. Patients were analyzed for prognostic factors and survival. Ýn this study we evaluated 175 patients that can be reached with rectal carcinoma. Median age of the patients were 59. Overall 1, 2, 3, 4 years survival rates were 85%, 70%, 53 % and 37% respectively and median survival rate was 41 months. We found overall 1 and 4 years survival rates 85% and 61% for tumors located in upper part of the rectum, 80% and 14%> for tumors located in middle part of the rectum and 97% and 59% for distal rectal tumors. Differences between groups were statistically significant (p= 0.03). Lymph node metastases was evaluated as a prognostic fac-tor. One and 4 year sun/ival rates were 90% and 49% in patients with NO, 90% and 36% in patients with N1, 75% and 12% in patients with N2. Differences betvveen nodal involvement groups were not statistically significant (p= 0.16). One-hundred-forty-six patýerýts were operable, 19 patients were inoperable. One and 4 years sun/ival results of operated patients were 86% and 42%. For inoperated patients 1 and 4 years survival rates were 78% and 15%. Differences between operated and inoperated patients were statistically significant (p= 0.01). One and 4 years survival results of patients treated with concomittant chemora-diotherapy were 89% and 44%. One and 3 years survival results of patients treated with only radiotherapy were 85% and 32%. No patient was alive at 4 years.

Hastanemiz Ortopedi ve Travmatoloji Kliniðinde; 1992-2006 yýllarý arasýnda takip edilen Evving sarkomlu toplam 93 hasta (ortanca yaþ 12) analiz edildi. Primer en sýk yerleþim yerleri ekstremite uzun kemikleri, pelvis ve gövde kemikleri olarak saptandý. Baþlangýçta 30 hasta metastatik idi. Bunlardan 18 tanesinde akciðer metastazý mevcuttu. Beþ ve on yýllýk genel yaþam ve hastalýksýz yaþam hýzlarý sýrasý ile %40 ve %37 olarak gerçekleþmiþtir. 5 yýllýk genel yaþam hýzý ise lokalize hastalýklý gurupta %47 olarak gerçekleþirken metastatik hastalýklý grupta %24 olarak bulunmuþtur (p= 0.041). Primer tümörlü vakalarýn %25'i < 8 cm ve %75’inde büyük hacimli tümördü (z 8 cm). Antrasiklinli VAC (vincristine, actinomycin D ve cyciophosphamide) rejimlerinde en iyi sun/ival elde edilmektedir. Baþlangýçta uzak metastaz mevcudiyeti, hacimli tümör ve pelvik lokalizasyonlu yerleþim kötü prognostik faktörlerdir. Halen özellikle yüksek riskli grupta iyi sonuçlar elde etmek için yeni tedavi yaklaþýmlarýna ihtiyaç vardýr.

We revvieved 93 patients with Evving Sarcoma follovved up betvveen 1992-2006 years vvhose median age was 12. The most common localisations were long bones, pelvis and axial skeleton. 30 patients were metastatic at the initial diagnosis. Among these patients 18 had lung metastasis. Sun/ival and disease free rates for 5-10 years were 40% and 37% respectiveley. General sun/ival rate forlocalised affection was 47% and 24% for metastatic disease (p= 0.041). Ýnitial tumor mass was<8 cm in 25% ofcases and >8 cm in 75% of cases. The best survival results were reported in the group of antracyciine chemotherapy regimen with VAC (vincyristine, actinomycineD and cyciophosphamide) combination. Distant metastases, large tumor masses and pelvic localisati-on were bad prognostic factors in the initial diagnosis. We stil need beter and never treatment modalities for high risk factor group.

Uygun cerrahi tekniðin tek baþýna adezyon oluþumunu azaltmaya yardýmcý olabileceði fakat adezyon oluþumunu tümden engellemeye yetmeyeceði iyi bilinmektedir, ilaçlar ve bariyerler olmak üzere 2 ana grupta toplanan yardýmcý yöntem kullanýmý gereklidir. Bizim bu deneysel çalýþmadaki amacýmýz, hem genel cerrahi hem de jinekoloji kliniklerinde giderek daha yaygýn kullanýlmaya baþlanan, bariyer materyali HA-CMC'nin, adezyon oluþumunu engellemedeki etkinliðini, yara gerilim kuvveti üzerine olumsuz etkisinin olup olmadýðýný belirlemektir. Laparotomi sýrasýnda peritoneal ve serozal hasar ile kan kullanýlarak adezyojenik ortam oluþturulan 30 kobayýn yarýsýna, batýn kapatýlmadan önce HA-CMC yerleþtirildi. 3 haftanýn sonunda yüksek doz eter anestezisi ile deneklerin hayatlarý sonlandý-rýldýktan sonra adezyon skorlamasý ve yara gerilim kuvveti ölçümleri yapýldý. Adezyon oluþumu, çalýþma grubunda kontrol grubuna göre anlamlý ölçüde daha azdý (U= 197, p< 0.05). Gruplar arasýnda, yara gerilim kuvvetlen yönünden istatistiksel anlamlý fark gözlenmedi (U= 113, p> 0.05). HA-CMC, yara gerilim kuvveti üzerine olumsuz etki yapmadan adezyon oluþumunu anlamlý derecede azaltmýþ fakat tamamen önleyememiþtir. Yetersiz kaldýðý durumlarýn irdelenmesi, daha baþarýlý sonuçlarýn alýnmasýna yardýmcý olacaktýr.

Ýt is well known that appropriate surgical techniçue alone will help decrease but not prevent intraabdominai adhesion for-mation. Ýt is necessary to use adjuvant therapy that falls into two main categories, drugs and barriers. This study was designed to determine the effectiveness of HA/CMC (Hyaluronic acid/Carboxymethylcellulose) as a barrier agent for preventing postoperative adhesions and also to determine whether it alters abdominal wound tensile strength. An adhesion forming State was created by traumatization of peritoneal and serozal surfaces and inocuiation of self biood on traumatized areas in 30 guinea pigs. HA/CMC was applied between the viscera and the abdominai wall before laparotomy clo-sure in the experimental group (n= 15). Three weeks after the operation the adhesion scores were obtained and the abdominai wall wound was evaiuated for tensile strength. Adhesion formation was significantly lower in the study group compared to the control group (U= 197, p< 0.05). There were no statistically significant difference for tensile strength betvveen the two groups (U=113, p> 0.05). HA/CMC has no adverse effect on wound tensile strength, while significantly lovvering adhesion formation. However, it does not totally prevent it. Future investigations on its insufficient States and causes will help in obtaining successfui results.

Mesh ile onarýlan insizyonet hernilerden sonra postoperatif adezyonlar görülür. Adezyon oluþumu ile mesh tipleri arasýnda bir iliþki bildirilmesine raðmen, bu çalýþmamýz göstermiþtir ki; adezyon oluþumu mesh tipinden ziyade iskemi ile iliþkilidir. Bu çalýþmanýn amacý ventral hernilerin mesh ile tamiri sýrasýnda, iskeminin adezyon oluþumu üzerindeki etkilerine dikkat çekmektir.

Postoperative adhesions are seen after mesh repairs for incisional hernia. VVhiie a corretation betvveen adhesion formation and type of mesh has been reported, our study shows that adhesion formation is related to ischemia rather than mesh type. The aim of this study is to point out the affects of ischemia on adhesion formation for when repairing ventral hernias with mesh.

Ankara Onkoloji Hastanesi Radyasyon Onkolojisi Kliniðine 1 Ocak 2000-31 Aralýk 2004 tarihleri arasýnda baþvuran rektum kanserli 280 hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalar; genel özellikleri açýsýndan incelendi. Hastalarýn medyan yaþý 59, erkek/kadýn oraný 1.2/1 bulundu. En sýk rastlanan tümör histopatolojisi adenokarsinom idi. Hastalarýn 56'sý gradel, 83'ü grade 2, 7’si grade 3 olarak bulundu. Kliniðimize en çok Evre HA hastalarýn baþvurduðu saptandý. Tümör, en fazla rektum orta yerleþimli idi. Hastalarýn 235’i öpere, 45'i inopere idi. Ýki yüz yirmi bir hastanýn 107'sine abdomino-perineal rezeksiyon, 107’sine low anterior rezeksiyon, 7’sine sadece rezeksiyon yapýlmýþtý. Yüzseksen hastaya radyoterapi öncesi kemoterapi uygulanmýþtý, ikiyüzseksen hastanýn 235’ipostoperatif, 14'üpreoperatif, 31 ’ipalyatif amaçlý ýþýnlanmýþtý. Hastalarýn 169’una radyoterapi ile eþzamanlý kemoterapi verilmiþti.

Two-hundred-eighty patients with rectum cancer treated in Radiation Oncology Department of Ankara Oncology Hospital bet-ween January 2000-December 2004 revievved retrospectively. Median age of the patients were 59. Men/women ratio was 1.2/1. Adenocarcinoma was the majör celi type. Tumour of the 56 patients were grade 1, 83 patients were grade 2 and 7 patients were grade 3. Most of the patients seen in our department were stage IIA. Incidence of rectum carcinoma was high in the middle third of rectum. Two-hundred-thirty-five patients were operable, 45 were inoperable. One-hundred-seven patients had APR (abdomi-noperineal resection), 107 had LAR (low anterior resection), 7 had resection as a surgical procedure. One-hundred-eighty patients had chemotherapy before radiotherapy. Two-hundred-thirty-five patients had postoperative radiotherapy, 14 had preopera-tive and 31 patients had palliative radiotherapy. One-hundred-sixty-nine patients had chemoradiotherapy.

Hastalarýmýzda artan ereksiyon sýklýðýnýn sebebinin anlaþýlmasý için gözden geçirme yapýlmýþtýr. Dört hastanýn ameliyat esnasýndaki anestezi uygulamalarý incelenmiþtir. Bazý anestetiklerin, fentanii, remifentanil, propofol etkili olduðu ve volatile anestetik bitmesinin sebep olabileceði tespit edilmiþtir. Bu hastalarýn birinde, kaudai blokaj ameliyat sonrasýnda uygulanmýþtýr ve erek-siyona sebep olabileceði düþünülmüþtür. Ereksiyonu gidermek için bazý tedavi uygulamalarý yapýlmýþtýr; ancak tam düzelme saðlanamamýþtýr. Birçok farklý tedavi yöntemleri olmasýna raðmen penil ereksiyon olmasýný engellemek için en iyi yöntemin kaudai blokaj olduðu düþünülmektedir.

To survey the increased frequency of erections in our patients. Ýntraoperative course of the four patients were evaluated by using anesthesia protocols. We defined that some anesthetic drugs tike fentanyt, remifentanil, propofol and running out of vola-tile anesthetic might be the reasons, Ýn one of these patients, caudal blockade was performed at the end of the operation that might be the reason. We performed some treatment procedures to cease the erections but complete detumescence had not been achieved. There are different treatment methods but we thought that adequately performed caudal blockade is the best

Kondrosarkomlar kýkýrdak orijinli malign tümörlerdir. Eriþkinlerde en sýk görülen primer maiign kemik tümörleridir. Erkeklerde daha sýk görülür. Hastalarýn çoðu 30-60 yaþ arasýndadýr. Semptomlarý, aðrý ve yavaþ büyüyen kitledir. Taný konulduðunda semptomlar genellikle 1-2 yýldýr vardýr. Özellikle pelvik tümörlerde kitlenin büyümesi çok yavaþtýr (1). Burada kliniðimizde tedavi ettiðimiz bir vakayý takdim etmek istedik.

Chondrosarcomas are malignant tumours of cartilaginous origin. Chondrosarcoma is the commonest primary sarcoma of bone in adults, with a male predominance. Patients are usually betvveen 30 and 60 years old. Ciinicai symptoms are pain and slow growing mass. At the diagnosis the average duration of symptoms being 1-2 years. growth may be very slow, especially for pelvic tumours (1). Ýn this paper we presented a case that we treated at our.

Mekonyum ileusu kistik fibrozisin eþsiz belirtisidir. Mekonyum ileus ile çeþitli birliktelikler, özellikle kistik fibrozis rapor edilmiþtir; ancak hastamýz kistik fibrozis ile beraber rapor edilen ve konjenital hipotiroidism ile konjuge hiperbiiirubinemiyi bulunduran ilk hastadýr. Bu iki durumun mekanizmalarý için detaylý açýklamalar bulunmaktadýr; ancak literatür araþtýrmasý sonrasýnda muhtemel ortak mekanizma için bir açýklama bulunamamýþtýr. Bu durumun sadece birliktelik olduðu düþünülmüþtür. Konjenital hipotiroidizm kistik fibrozis olan ve kojuge hiperbilirubinemi olan hastalarda göz ardý edilmemeli ve araþtýrýlmalýdýr.

Meconium ileus is a unique manifestation of cystic fibrosis. Different anomalies associated with meconium ileus, conse-quently in cystic fibrosis, were reported but our case was the first reported with congenital hypothyroidism demonstrating signi-ficant conjugated hyperbilirubinemia. There are detailed explanations about the mechanisms of these two entities but we found no possible common pathvvay for these diseases in the evaluation of the literatüre. We suggest that this unique formation may only be coexistence. Congenital hypothyroidism may be evaluated for the patients with cystic fibnosis when conjugated hyperbilirubinemia is detected.

Duktal karsinoma in situ tarama programlarý ile %15-20 oranýnda saptanabilmektedir. Sýnýflandýrmada Modifiye Van Nuys Prognostik indeksi’nde yaþ, tümör boyutu, cerrahi sýnýr, nükleer grade ve nekroz deðerlendirmeye alýnmaktadýr. Tarama programlarý ile saptanabilen bu antite meme koruyucu cerrahiye olanak saðlamasý açýsýndan oldukça önemlidir. Fakat sistemik skle-rozan bað doku hastalýðý ile birlikte bulunduðu durumlarda bu durum özellik arzeder ve tedavi modalitesini deðiþtirebilir. Sistemik sklerozan bað doku hastalýðý ile takipte iken duktal karsinoma in situ tanýsý almýþ bu olgumuzu sunarken duktal karsinoma in situ-sistemik bað doku hastalýðý birlikteliklerinde klinik takip ve tedavi modaliteleri seçeneklerini sunmayý amaçlamaktayýz.

Ductal carcinoma in situ can detected with percent of 15-20 with scanning programs. Modified Van Nuys Prognostic index is used in classification concerning age, size of tumor, margin of surgical resection, nuciear grade and necrosis. This antity has a speciai importance because it can mostly manage with breast sparing treatment modalities. But it shows significance when it combined with systemic sclerosant diseases. We report a case with scleroderma diagnosed as ductal carcinoma in situ. Ýn the light of our case our aim is to summarize the clinical follow-up and treatment modalities in such cases with ductal carcinoma in situ combined with systemic sclerosant diseases.

Bu çalýþmada, testiküler feminizasyon tanýsý konan ve inmemiþ testiste seminom geliþmiþ 23 yaþýnda bir hasta bildirilmiþtir. Kandan alýnan kromozomlarýn sitogenetik analizinde 46 XY karyotipi bulundu. Laparoskopide uterus olduðu düþünülen sert bir yapý bulundu. Sað gonad pelvik duvar içerisinde 10 X 15 mm ebadýnda, fusiform, solid kitle olarak bulundu. Sol gonad yoktu. Sað gonadektomi uygulandý. Patoloji atrofik testisten geliþen seminoma sonucu olarak rapor edildi. Hasta 6 MV foton LINAC kullanýlarak günde 2 Gy fraksiyon ile toplam 26 Gy ýþýnlandý. Bu seminoma olgusu operasyon sonrasý 7 yýl nüksetmemiþ olarak takip edildi.

This is a case of a young woman who had testicular feminization and deveioped a seminoma in an undescended testis. This patient admitted to the gynecology service with the complaint of primary amenorrhea. Cytogenetic analysis of chromoso-mes from blood demonstrated a 46, XY karyotype. At iaparoscopy a strict structure beieived to be uterus was noted. The right gonad was found 10x15 mm in size, solid, fusiform, on the pelvic sidewall. There was no left gonad. The procedure was ter-minated following right gonodectomy. Pathology had reported the result as seminoma deveioped in the atrophic testis. She trea-ted with irradiation lor a total dose of 26 Gy in 2 Gy daily fractions by using 6 Ý/ÝV photons of linear accelerator. No recurrence has been found during the postoperative foiiow-up period of 7 years.

Gastrointestinal stromal tümörler (GIST), gastrointestinal sistemin en sýk görülen mezenkimal tümörleridir. KÝT (CD117)-pozitifliði ile birlikte diðer bazý histolojik özellikleri ile tanýnýrlar. En sýk 50 yaþýndan sonra görülürler. Midede %60, jejenum ve Ýle-umda %30, duodenumda %4-5, rektumda %4, kolon ve apendikste %1-2, özefagusta %1'in altýnda görülür. Görülme sýklýðý milyonda 10-20’dir. GIST’lerde en sýk belirti obstrüksiyon veya kanamadýr. GIST'lerde primer tedavi cerrahi rezeksiyondur. Radyoterapi ve kemo-terapi genellikle etkisizdir. Postoperatif dönemde takip gereklidir, çünkü komplet cerrahi rezeksiyon sonrasýnda rekürrenslerin çoðu ilk 2 yýlda ortaya çýkar. Sunulan olgu 63 yaþýnda erkek hasta olup 2003 yýlýnda ince baðýrsak kökenli kitlesi öpere edildi. Postoperatif patoloji raporu malign GIST (jejenum) olarak geldi. Adjuvant radyoterapi veya kemoterapi uygulanmadý. Vakamýz 4 yýl boyunca sorunsuz takip edildi. Hastamýz Ocak 2007 yýlýnda sað boyunda 3*3 cm sert fikse kitle ile baþvurdu, servikal MRI'da servikal 5. vertebra hizasýnda kitle saptandý. Biyopsi sonucu GIST olarak geldi.

Gastrointestinal (Gl) stromal tumors (GISTs) are the most common mesenchymal tumors specific to the Gl tract, generally defined as KIT (CD117)- positive tumors with a characteristic set of histologic features. These tumors, derived from Cajal cells or their precursors, most commonly occur at the age > 50 years in the stomach (60%), jejenum and ileum (30%), duodenum (4-5%), rectum (4%), colon and appendix (1-2%), and esophagus (< 1%), and rarely as apparent primary extragastrointestinal tumors in the vicinity of stomach or intestines. Their overall incidence has been estimated as 10 to 20 per million. The most frequent complications associated with GISTs are obstructions and hemorrhages. Surgical resection is the primary treatment of GISTs. Radiotherapy and chemotherapy are generally ineffective. Continuous postoperative follow-up is necessary, becouse most recurrences ocur within the fýrst 2 years after complete surgical resection. Our case was a 63 years old male patient. He had an operation for an intestinal tumor in October 2003. The histological exa-mination revealed malignant gastrointestinal stromal tumor. He had no radiotherapy and chemotherapy. He had 4 years follovv-up without any problem. Ýn January 2007, he had a 3*3 cm right cervical mass. Cervical MRI showed a tumor on 5th cervical vertebra. He had a biopsy and its examination revealed gastrointestinal stromal tumor.

Kolorektal kanserler cilt ve akciðer kanserlerinden sonra en sýk görülen kötü huylu tümörlerdir. Erkek ve kadýnlarda yaklaþýk benzer sýklýkta görülürler. Kolon kanserinde en sýk görülen uzak metastaz bölgesi karaciðerdir; bunu akciðerler takip eder, lokal ve bölgesel nüks riski ayný evredeki rektum kanserine göre daha azdýr. Kolorektal kanserlerde cilt metastazý nadirdir, genellikle uzak metastaza baðlýdýr ve kötü prognoza sahiptir. Sunulan olgu 27 yaþýnda kadýn hasta olup Mayýs 2001 yýlýnda kolon adeno kanseri tanýsý ile sað hemikolektomi uygulanmýþtý. 2002 yýlýnda karýn cildi metastazý ile baþvuran hasta bu tarihten itibaren çok sayýda nükslerle 2007 yýlý Þubat ayýna kadar takibimizde idi, deðiþik seyri ve rekürrenslerinde uygulanan cerrahi, kemoterapi ve radyoterapiyi içeren kombine tedavi yaklaþýmlarý ile uzun süreli saðkalým göstermesi nedeniyle olgu olarak sunuldu.

Carcinoma of the colorectum are the third most common malignancy after skin and lung carcinoma. They occur approxima-tely eçually among males and females. The most common site of distant metastatic disease is the liver, follovved by lung. The locoregional failure risk for colonic carcinomas is substantially less than that of eçuivalant rectal cancers. Skin metastases is rarely seen in patients with carcinoma of the colorectum and indicates poor prognosis. Our case was a 27 years old female pati-ent. She had right hemicolectomy on may 2001. She had multiple recurrenses from march 2002 until february 2007. Our case is interresting because of its history and long term survival obtained with agressive therapy approaches consisted of surgery, chemotherapy and radiationtherapy.

Testis kanserleri genç erkekler arasýnda en sýk görülen malignansýdýr. Testis kanserlerinin %95'ten fazlasý seminom veya non seminomatöz germ hücreli tümörlerdir. Seminom; daha çok lokalize kalma veya lenf nodlarýna yayýlma özelliði gösterir. Lenfatik yayýlým genellikle sýra takip eder, esas lenfatik drenaj paraaortik ve renal hilus lenf nodlarýnadir. Pelvik lenf nodlarýna yayýlým riski yaklaþýk %2’dir. Seminomda ayný taraf veya karþý taraf inguinal bölgeye metastaz da çok nadirdir ve bu durum genellikle daha önce geçirilmiþ operasyonlarýn lenfatik drenajý deðiþtirmesine baðlanýr. Sunulan olgu 31 yaþýnda erkek hasta olup temmuz 2005'te sol testiste kitle tanýsý ile sol orþiektomi uygulanmýþtý. Patoloji sonucu: klasik tip seminom olarak gelmiþti. Hasta ekim 2006'da sað inguinal lenfadenopati ile baþvurdu. Karþý inguinal metastazý nedeni araþtýrmasýnda, hastanýn anamnezinde 1994’te varikosel nedeniyle operasyon saptandý. Karþý inguinal metastazýn geçirilmiþ operasyona baðlý lenfatik drenaj trasesi bozulmasýna baðlý olabileceði düþünüldü.

Testicular cancer is the most common malignancy among young men. Över 95% of testicular cancers are germ celi tumors, either seminomas or non seminomas. Püre seminoma has a much greater tendency to remain localised or involve only lymph nodes. Seminomas spreads in an orderly fashion, initially to the drainage lymph nodes in the retroperitoneumfparaaortic and renal hilar nodes). Given pelvic reiaps rate is approximately 2%, also ipsilateral or contralateral inguinal lymph node metastases is rare. Historically, it had been thought that previous scrotal violation is associated with a slight increas in inguinal or pelvic lymph node metastases becouse of dissemination of disease through the scrotal wall or altered patterns of lymphatic dissemination caused by interruption of the inguinal lymphatics. Our case was a 31 years oldmale patient. He had left radical inguinal orchiec-tomy with high ligation of spermatic cord for seminoma on July 2005. He had right inguinal lymph node metastases on October 2006. He had a surgery for varicosei in 1994 so we thought his contralateral inguinal lymph node metastases is becouse of the interruption of his lymhatic drainage.

Gastrointestinal stromal tümörler (GÝST) tümörlerinin %3'ünden azýný ve tüm sarkomlarýn %6'dan azýný oluþturan nadir tümörlerdir. Geçmiþte, gastrointestinal traktýn mezenkimal tümörleri genellikle leiomyom veya leimoyosarkom olarak sýnýflandýrýlýrdý (4-5). Gastrointestinal trakt, mezenter veya omentumdan kaynaklanabilir (1). GÝST tipik olarak baðýrsak duvarýndan, genellikle de muskularis propriadan, köken alýr. GÝST’in genellikle en yaygýn görülme yeri mide ve ince baðýrsak olmakla beraber nadir olarak diðer bölümlerde de rastlanabilir. Retroperitoneal lokalizasyonu çok azdýr

Gastrointestinal stromal tumors (GISTs) are rare, accounting forless than 3% of ali gastrointestinal neoplasms and less than 6% of ali sarcomas (1-3). Ýn the past, mesenchymal tumors ofthe gastrointestinal tract were usually classified as ieiomyomas or ieiomyosarcomas (4-5). GISTs can originate in the gastrointestinal tract, mesentery, or omentum (1). They typically arise in the bowel wall, usually from the muscularis propria. The most common sites of presentation for GISTs are the stomach and small bowel but rarely other parts. Retroperitoneal localisation is very low (1).