Semptomatik böbrek ve karaciðer basit kist tedavisinde, perkütan ve cerrahi teknikler (eksizyon, unroofing, fenestrasyon gibi) kullanýlmaktadýr. Perkütan semptomatik basit kist tedavisi, minimal invaziv özelliðinden dolayý cerrahi veya laparoskopik yöntemlerden önce ilk sýrada yer almaktadýr. Perkütan yöntemlerden tek baþýna aspirasyonda, canlý kist duvarý nedeniyle kist sývýsý genellikle tekrar birikir. Bu nedenle tedavi amaçlý kist içine sklerozan madde (en sýk kullanýlaný alkol) verilmelidir, iþlem abdominal kistlerde; iðne veya kateter yöntemleriyle, tek veya çok seanslý, ultrasonografi veya bilgisayarlý tomografi eþliðinde, çeþitli tekniklerle ve yüksek baþarýyla küratif olarak gerçekleþtirilmektedir.

Surgical (e.g., excision, unroofing, fenestration) and percutaneous methods have been used in treatment of symptomatic simple renal and liver cysts. Percutaneous treatment of symptomatic simple cysts forms the first-line treatment modality before surgical and laparoscopic methods because of its minimally invasive nature. Of percutaneous methods in simple aspiration, the cyst fluid almost always reaccumuiates because of viable cyst wall. Sderosing agent, of which the most wideiy used is alcohol, must be given into cyst for treatment. The procedure with needle or catheter methods, single or muiti-session, US- or CT-guided, of various techniçues has been curativety performed with high success.

Serviks kanseri, dünyada kadýnlarý etkileyen kanserler içinde 2. sýrada yer alarak hâlâ önemli bir halk saðlýðý problemini oluþturmaktadýr. Son yýllarda, serviks kanserinin epidemiyolojisi ve onkojenik human papilloma virüsün (HPV) rolüne dair bilgilerimizde belirgin geliþmeler olmuþtur. Bu bilimsel geliþmelere raðmen, sen/iks kanseri dünyada yýkýcý etkisini sürdürmektedir. Her yýl 400.000 kadýnda serviks kanseri geliþirken, 200.000 kadýn bu hastalýktan ölmektedir. Son 50 yýl içinde yüksek geliþmiþlik düzeyindeki ülkelerde Papanicoiau sitoloji test ile yapýlan yaygýn taramalar, serviks kanser zararýný dörtte üç oranýnda azaltmýþtýr. Bununla beraber, geliþmekte olan ülkelerde servikal kanser için tarama programlarý ile serviks kanser hýzýndaki düþüþ istenilen düzeyde olmamýþtýr. HPV ve servikal kanser arasýndaki iliþkinin gösterilmesi, hastalýkta görülen en yaygýn HPV tiplerine karþý profilaktik aþý araþtýrmalarýna ivme kazandýrmýþtýr. HPV 16 ve 18’i içeren L1 virüs benzeri aþýlarýn, sen/iks kanserine sebep olan infeksiyonlarýn en az %90'ýný önlediði gösterilmiþtir. Farklý onkojenik HPV tiplerine karþý daha geniþ Faz III çalýþmalar devam etmektedir. Onkojenik HPV tiplerinin primer önlenmesinde aþýlama ve sekonder korumada servikal sitoloji taramasýnýn bir arada kullanýldýðý stratejiler invaziv serviks kanserinden ölümleri azaltacaktýr. Ancak aþýnýn insan saðlýðý üzerine etkileri, etkinlik-mali-yet analizi, aþýlama için en uygun yaþ ve koruma süresinin tanýmlanmasýna ihtiyaç olacaktýr.

Cervical cancer is the second most common malignant neoplasm affecting women woridwide that remains an important pub-lic health. Ýn the past several years, there have been substantial advances in our understanding of the epidemiology of cervical carcinogenesis and the causal role of oncogenic human papillomavirus (HPV). Despite this scientific progress, cervical cancer continues to have a devastating impact on women worldwide, with an estimated 400.000 women deveioping cervical cancer and 200.000 dying from this disease each year. VVÝdespread programmatic or opportunistic screening with the Papanicoiau cytoiogy tecnique has likely contributed to reducing about three-fourths of the cervical cancer burden in high-income countries during the last 50 years. However, in deveioping countries that have not implemented screening programmes for cervical cancer, the effect of a drop in rates of cervical cancer. Establishment of the link between HPV and cervical cancer has provided the impetus for re-search into prophylactic vaccination against the most common HPV types associated with the disease. Initial studies have provided evidence that L1 virus-like partcle vaccines against HPV 16 and HPV 18 (as monovaient, bivalent, or quadrivalent vacci-nes) prevent at least 90% of incident and persistent infections and their associated precursors of cervical cancer. Larger phase ili trials of vaccines targeted against different oncogenic HPV types are unden/vay. A combined strategy of vaccination for pri-mary prevention of oncogenic HPV infection and cervical cytologic screening for secondary prevention of cervical cancer offers an intriguing option to further reduce the mortality from invasive cervical cancer. Hovvever, such implementation will need defini-tion of the vaccine’s effect on public health, cost-effectiveness, the optimum age for vaccination, and the duration of protection.

Bu çalýþma, 1 Ocak 2004-31 Aralýk 2004 tarihleri arasýnda SB Ankara Onkoloji Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarýna gelen idrar örneklerinden izole edilen Escherichia coli bakterilerinin siprofloksasin direncini retrospektif olarak deðerlendirmeyi amaçlamýþtýr. Ýdrar örneklerinden rutin mikrobiyolojik yöntemlerle E. coli izolasyonu yapýlmýþ ve duyarlýlýklarý NCCLS önerilerine uygun olarak disk difüzyon yöntemiyle araþtýrýlmýþtýr. Çalýþma kapsamýna alman 231 E. coli suþunun 51 (%22.7)’inde siprofloksasin direnci saptanmýþtýr. Florokinolonlardan olan siprofloksasin geniþ spektrumlu antibakteriyel bir ajan olup özellikle gram-negatif bakterilerle oluþan üriner sistem infeksiyonlarýnýn tedavisinde sýk kullanýlmaktadýr. Son yýllarda Amerika Birleþik Devletleri, Avrupa ve ülkemizdeki yayýnlarda klinik izolatlara karþý siprofloksasin aktivitesinin giderek azaldýðý belirtilmektedir. Toplum ve hastane kökenli infeksiyonlarýn sýk rastlanýlan etkenlerinden biri olan E. coli’de siprofloksasine duyarlýlýðýn düzenli olarak saptanmasý, bu grup antibiyotiklerin doðru ve yerinde kullanýlmasý ile terapötik etkilerinin devamlýlýðýnýn saðlanmasý gerektiði kaçýnýlmaz bir gerçektir.

Ýn this retrospective study tve evaluated ciprofloxacin resistance in Escherichia coli isolated from urine cultures (January 2004 through December 2004). Ýn microbiologic Identification and susceptibility testing we used Standard culture metodes and NCCLS guideline. From 231 E. coli isolated from urine cultures, 51 isolates (22.7%) were found to be resistant against ciprofloxacin. Ciprofloxacin is an expanded spectrum quinolone that is used frequently in the treatment of urinary tract infections caused by gram-negative bacilli such as E. coli. Ýn recent years there is an increasing reports of ciprofloxacin resistance in United States of America, Europe and in our country. E. coli is one of the most frequent causative agents in community and hospital acquired infections, because of this ciprofloxacin susceptibility testing should be performed routinely in isolated E. coli in order to correct and effective antimicrobial use in clinical setting.

Ankara Onkoloji Hastanesi Radyasyon Onkolojisi Kliniðine 1 Ocak 2000-31 Aralýk 2005 tarihleri arasýnda baþvuran 43 pankreas kanserli hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalar; genel özellikleri ve saðkalým sonuçlan açýsýndan incelendi. Hastalarýn median yaþý 56 (min 38-maks 78 ), erkek/kadýn oraný 3.3/1 olarak bulundu. En sýk rastlanan tümör histopatolojisi adenokarsinom idi. Kliniðimize en çok T3 ve T4 hastalar baþvurmuþtu. Tümör en çok pankreas baþýnda lokalize idi. Kýrk üç hastanýn 21’i öpere, 22’si inopere idi. inopere olanlardan 9’u paiyatif, 9’u küratif amaçla ýþýnlanmýþtý. Tüm grupta 1, 2, 3 yýllýk saðkalýmlar sýrasýyla %56, %34, %20 ve median saðkalým 14 ay olarak bulundu. Pankreas kanserinin tedavisinde yeni tedavi yaklaþýmlarýna gerek olduðu sonucuna ulaþýldý.

Fourty-three patients with pancreatic cancer treated at Radiation Oncology Department of Ankara Oncology Hospital between January 2000-December 2005 were revieved retrospectively. Median age of the patients were 56 (betvveen 38 and 78). Male/female ratio was 3.3/1. Adenocarcinoma was the most common histology. Most ofthem were T3 or T4 tumors. Head of the pancreas was the most common site. Twenty-one patients were operated, 22 patients were inoperable. Among inoperabie patients 9 of them were irradiated for curative purpose, 9 were irradiated for paliation. Overall 1, 2, 3 years survival rates were 56%, 34%, 20% respectively and the median survival time was 14 months. Ýn conciusion, pancreatic cancer has a poor prognosis and there is a need for new treatment modalities.

Alt dudak ve kommissür kanseri nedeniyle yapýlan rezeksiyon sonrasý geniþ defekti olan 2 olgu lokal Heplerle rekonstrük-te edildi. Birinci olguda modifiye Bernard-Burovv yöntemi yanýnda lokal rotasyon flebi uygulandý. Ýkinci olguda Zisser flebi modi-fiye edilerek uygulandý. Birinci olguda karþý yanak cildi alt dudak oluþturulmasýnda kullanýldý. Üst dudak kalýntýsýnýn alt dudaða primer sütürasyonu yerine defekt tarafýnda oluþturulan nasolabial rotasyonel fleple rekonstrüksiyon yapýldý. Bu cerrahi müdahaleler uygun oral açýklýðýn oluþmasýný saðladý, ikinci olguda Zisser flebinin oluþturulmasý sýrasýnda horizontal ve vertikal insizyo-nun meydana getirmiþ olduðu olumsuzluklar Z-Plasti ile düzeltildi. Rekonstrüksiyonu büyük zorluklar arz eden geniþ kommissür ve alt dudak defektlerinde uygun seçimle Bernard-Burovv ve Zisser gibi tekniklerin modifikasyonlarla uygulanmasý daha iyi sonuçlar vereceði düþünülmektedir.

After resection, because of lovver lip and commissure carcinoma, two cases were reconstructed by local flaps. Ýn the first case, in addition to modified Bernard-Burovv method, local rotation flap was applied. Ýn the second case, the modified Zisser flap was applied. Ýn the former case, the opposite cheek skin vvas used in order to make a lovver lip. Instead of the primer sutu-ration of upper lip remnant and lovver lip, the reconstruction of the defected area through nasolabial rotation flap vvas perfor-med. These surgical procedures lead to an appropriate oral entery. Ýn the latter case, the problems occured because of horizontal and vertical incision during the Zisser flap procedure were reconstructed by Z-plasty. Ýt is considered that better results can be accomplished when the modified Bernard-Burovv and Zisser methods were used in the cases which the reconstruction seems difficult t o be applied in large commissure and lovver lip defects.

Bu çalýþmada Ankara Onkoloji Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniðinde Ocak 1993-Ocak 2007 tarihleri arasýnda osteosarkom tanýsý almýþ ve cerrahi tedavisi uygulanmýþ olan yaþ ortalamasý 20,9 (4-75 yaþ), 112 (%60.9)’si erkek, 72 (%39.1)’i kadýn toplam 184 hasta çalýþmaya dahil edilmiþtir. Hastalara iliþkin veriler retrospektif olarak deðerlendirilmiþtir. Hastalarýn %60'ý 11-20 yaþ genç gruptu, %64.7’si diz çevresi (%41.8’i femur distal ve %23.9’u tibia proksimal) yerleþimliydi, %82.1'i ile klasik osteosarkom en sýk rastlanan tiptir. Hastalar Enneking cerrahi evreleme sistemine göre deðerlendirildi ve tam anýnda %73.9 ile Evre 2B olduðu görüldü. Hastalarýn %81.5’i öpere edildi. Bu hastalardan %68.5'inde ekstremite koruyucu cerrahi, %31.5'inde amputasyon uygulandý, %4’ünde nüks izlendi. Hastalarýn %52.7'si öldü, %47.3’ünün takibi devam etmektedir.

Osteosarcoma is a highly malignant bone tumor especially in the paediatric population with a high rate of lung metastases. Ýn this paper we reported the surgical follow up and results of 184 osteosarcoma patients follovv up and surgical results with a mean age of 20.9 (4-75 years). 112 male (60.9%) and 72 female (39.1%) patients were reported in this study. The data about the patients were analyzed retrospectively, 60% of the patients were included in the paediatric and adelascant age group (1120) years. 64.7% of the cases were located around knee 64.7% (41.8% distal femora and 23.9% proximal tibia). Conventional osteosarcoma vvas the most commonly reported histopathologic variant with an ratio of 82.1%. Patients vvere evaiuated according to Enneking surgical classification System and 73.9% of the patients ývere in stage 2B in the initial diagnosis. We performed surgical procedure to 81.5% of patients and limb soluage procedure was preferred in 68.5% of them and we performed amputation to 31.5%. we reported a 4% relaps and a 52.7% of exitus ratio in our group.

Rektus kas kýlýfý hematomlarý nadir görülmekte olup, epigastrik damar yýrtýlmasý ya da rektus kas kýlýfýnýn yýrtýlmasý sonucu oluþmaktadýr. Karýn içi tümöral kitleler ve özellikle de infeksiyon sonucu geliþen koleksiyonlar ile sýklýkla karýþabilmektedirler. Kýrk altý yaþýnda kadýn hasta bulantý, kusma, ateþ ve karýn aðrýsý þikayetleriyle kliniðimize baþvurdu. Fizik muayenede karýn sað üst kadrandan baþlayan ve pelvise kadar uzaným gösteren dev, aðrýlý kitle, göbek çevresinde ekimoz ve subikter mevcuttu. Kan tetkiki sonucunda lökosit 18.000/mm3, karaciðer enzimleri yüksek bulundu. Hastaya yapýlan abdominal ultrasonografi tetkikinde kitle tarif edildi, fakat kesin taný konulamadý. Bunun üzerine abdominal bilgisayarlý tomografi yapýlan hastamýza kitle tarif edilerek rektus kýlýfý kanamasý sonucunda geliþmiþ hematom ve aktif kanama odaklarý tespit edildi. Hastaya klinikte yatarak takip, kan transfüzyonu, antibiyotik, analjezik desteði uygulandý. Genel durumu düzelen hasta 7. gün taburcu edildi. Kýrk beþ gün sonra yapýlan karýn tomografisinde kitlenin %50 oranýnda rezorbe olduðu tespit edildi. Rektus kýlýfý hematomlarýnda, özellikle yüksek risk taþýyan hasta grubunda cerrahi yaklaþýmlar ciddi morbidite ve mortalite artmasýna neden olmaktadýr. Bu sebeple hastalara konservatif yaklaþým uygun tedavi seçeneðidir. Kesin tanýda tomografi ultrasonografiye göre daha baþarýlýdýr.

Hematoma in rectus sheath is a rare condition; and occurs due to a tear of the epigastric artery or the rectus sheath. Ýt can be misdiagnosed as an intraabdominal tumor or collection secondary to an infection. A 46 year-old woman vvas presented with nausea, vomiting, fever and abdominal pain. Her physical examination revealed a huge abdominal mass located at the right upper çuadrant and extending down to pelvis. Abdominal ultrasound described the mass. Hematoma of the right rectus muscle containing active bleeding foci vvas diagnosed via computerized tomography. This patient vvas treated in the ward and discharged at 7fh day. Follow-up tomography at the 45th day shovved that 50% of the mass has been resorbed.

Lenfanjiyomlarýn taný ve tedavisi bulunduðu yere göre zorluk arz eder. Bir yýldýr yutma sýrasýnda aðrý ve beslenme zorluðu ve boyun sol tarafýnda þiþlik nedeniyle baþvuran 38 yaþýndaki kadýn hastanýn yapýlan muayenesinde sol lateral orofarengeal duvardan orofarenks içine uzanan, normal mukoza ile örtülü kitle ve solda angulus mandibula altýndan hiyoid kemiðe kadar uzanan sýnýrlarý net ayýrt edilemeyen kitle lezyon tespit edildi. Lezyon transservikal eksplore edilerek ana karotis arter bifurkasiyo-nundan stiloid çýkýntýya uzanan kistik kitle total eksize edildi. Orofarengeal kitlelerin ayýrýcý tanýsýnda lenfanjiyom akýlda bulundurulmalýdýr. Detaylý preoperatif inceleme ve dikkatli cerrahi ile komþu büyük damarsal yapýlar korunarak komplet rezeksiyon saðlanabilir.

The diagnosis and treatment of lymphangiomas may be difficult according to their localization. 38 year old woman compla-ining from a mass on the left side of her neck causing pain during swallowing and difficulty in feeding vvas determinated. Her physical examination shovved a mass bulging from her left lateral oropharyngeal wall covering with normal mucosa and an un-remarkable margined mass under her left mandible extending through the hyoid bone. The lesion explored by transcervical ap-roach and a cystic lesion extended from the carotid bifurcation through the styloid process adjacent to carotid arteries, internal jugular vein and cranial nerves vvas observed and removed totally. Lymphangioma should be reminded in differential diagnosis of oropharyngeal masses and complete removal of the lesion with preserving adjacent vessels could be performed by meticulo-us evaluation and intraoperative management.

Subungual ekzostos benign, geliþimi sýklýkla edinsel olan, ayak distal falanks dorsal medial yüzde görülen aðrýlý soliter bir tümördür. Subungual osteokondromu önemli kýlan, birçok olguda baþlangýçta yanlýþ taný konmasýdýr. Osteokondromanýn bir varyantýdýr. Çoðunlukla ayak parmaklarýnda oluþur. En sýk olarak da ayak birinci parmaðýnda oluþur. Sol ayak baþ parmaðýnda 1 yýldýr var olan kitle ve aðrý þikayetiyle baþvuran 9 yaþýndaki erkek hastada, yapýlan radyolojik ve histopatolojik incelemeler sonucu subungual ekzostoz tanýsý konuldu. Tümör falanks kortikal yüzeyinden zemini ile birlikte tümüyle çýkarýldý. Hastanýn 9 aylýk izleminde nüks veya malign transformasyon gözlenmedi. Subungual ekzostozun klinik olarak diðer benign kemik tümörleri ve lezyonlarý ile epidermoid karsinom gibi malign tümörlerle de karýþabileceði unutulmamalýdýr. Subungual ekzostozda kesin taný ve cerrahi tedavi önemlidir.

Subungual exostosis is an acquired, benign often painful and nearly always solitary bone tumor usually occuring in the dorsal medial aspect of the phalanges. The exact diagnosis is challenging because many cases are initially misdiagnosed. It’s a variant of osteochondroma. A 9 year old male patient presented with a progressively enlarging mass and pain that developed över 1 years in the medial aspect of the left first toe. Conventional radiographs and histopathologic findings shovved subungual exostosis. Complete removal of the tumor vvas performed including its base of in the cortex of the phalanx. No reccurence and malign transformation vvas observed during a follow-up of 9 months. Ýt vvas emphasized that clinical presentation of subungual exostosis may resembie other benign or malignant bone tumors. The exact diagnosis and surgical treatment is the most important for the subungual exostosis.

Elli üç yaþýnda erkek hastaya splenektomi ile yüksek dereceli malign lenfoma tanýsý kondu. Batýn bilgisayarlý (BT) tomografi tetkikinde batýnda deðiþik büyüklüklerde ienfadenopati saptandý. Pelvik kemiklerde litik lezyonlar görüldü. Kemik iliði aspirasyon ve biyopsisi normal bulundu. Altý kür CNOP kemoterapisi verildi. Kemoterapi sonrasý batýn lenf bezleri kayboldu fakat tora-kal-lomber-pelvik kemiklerde manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ile litik lezyonlarýn devam ettiði görüldü. Üç kür MÝNE kemoterapisi verildi. Litik lezyonlarda %20-25 azalma görüldü. Baþ aðrýsý, baþ dönmesi nedeniyle kraniai BT çekildi, kraniai tutulum olduðu görüldü, radyoterapi uygulandý. Bir ay sonra çekilen kraniai MRG’de halen tutulum olduðu görüldü. Dördüncü kür MÝNE verildi. Bel aðrýlarý, bacaklarda kuvvet ve his kaybý nedeni ile torakal, lomber MRG çekildi. Spinal tutulum görüldü. Lomber radyoterapi baþlandý. Düzelme görülmedi. Lenfomalarda kemik iliði tutulumu olmadan sadece kemik metastazý çok nadir olgularda görülmekte ve prognozu kötü seyretmektedir.

A fifty three year old male patient vvas diagnosed as high grade malignant lymphoma with splenectomy. Lymphadenopathy with various sizes were seen in abdomen computerized tomography (CT). Lytic lesions were seen at pelvic bones. Bone mar-row aspiration and biopsy vvas normal. Six cycles of CNOP chemotherapy were given. Abdomen lymphadenopathies disappe-ared after chemotherapy, but lytic lesions were stili observed in thoracall-omber-pelvic bones with magnetic resonance imaging (MRI). Three cycles of MÝNE chemotherapy vvas given. 20-25% regression in lytic lesions were seen. CT vvas taken because of headache and vertigo. There vvas stili ýnvolvement in cranial MRI vvhich vvas taken after a month. Fourth cycle of MÝNE vvas given. Repeated bone marrovv aspiration and biopsy vvas normal. Because of backpain, losing of povver and sensation, thoracal lomber MRI vvas repeated. Spinal involvements were seen. Lomber radiotherapy vvas started. Remission could not be achieved and the patient detoriated rapidly. The only bone metastasis vvithout bone marrovv Involvement is seen rarely in lymphomas and its clinical course is bad.

Littre hernisi Meckel divertikülünün inguinal, umbilikal, femoral, ventrai, siatik ve lumbar bölgelerinden birinde bulunan fýtýk kesesine yerleþmesi ile oluþur. Littre hernisinin kasýk fýtýðýnda olmasý ender bir durumdur ve inkarserasyon olmadan tespit edilmesi ise en az görülen þeklidir. En önemli sorun ameliyat sýrasýnda bu ender durum ile karþýlaþýldýðýnda tedavinin þeklini planlamaktýr. Segmentai ileum rezeksiyonu uygulanmýþtýr ve ameliyattan sonraki 3. günde hasta taburcu edilmiþtir. Bu yazýda ender görülen bir oluþum rapor edilmiþtir ve literatür ýþýðýnda tedavi yöntemi tartýþýlmýþtýr.

Littre's hernia is characterized by Meckel’s diverticulum in a hernia sac located in one of the inguinal, umbilical, femoral, ven-trai, sciatic and lumbar regions. Littre’s hernia defined within inguinal hernia is a rare entity and defining an inguinal Littre’s hernia without incarceration is the rarest. The majör problem in the subject is defining the treatment when this rarest situation is diagnosed during the operation. \A/e performed segmentai ileum resection and discharged the patient in the postoperative third day. Ýn this report defined this rare formation and discussed our way of treatment in the light of the literatüre.

Spontan iyileþen apandisiti tanýmlayan klinik ve radyolojik yazýlar vardýr. Diðer taraftan, bu konu ile ilgili hala kararsýzlýklar vardýr. En önemli kararsýzlýklardan biri ise spontan iyileþmenin klinik bulgularýný gösteren akut apandisitte tedavi þeklinin ne olacaðýdýr. Orta þiddette sað alt kadran karýn aðrýsý olan bir hasta rapor edilmiþtir. Ultrason bulgularýmýz apandisit ile uyumlu idi; ancak klinik korelasyonu yoktu. Hasta sadece takip edilmiþtir, fakat bu süreç içinde ameliyat ve konservatif tedavi arasýnda kararsýz kalýnmýþtýr. Bu yazýda, spontan iyileþen apandisitin varlýðý vurgulanmýþtýr ve gelecekte spontan iyileþen apandisit kiliniði ile gelen bir hastanýn konservatif tedavi gibi ameliyat dýþý koruyucu mekanizmalarýn kullanýlabileceðini vurgulanmýþtýr.

There vvere clinical and radiological reports declaring spontaneous resolving appendicitis. On the other hand, there have stili been controversies in this subject. One of the majör controversies is the way of treatment vvhen acute appendicitis is detected reminding the clinical findings of spontaneous resolving. We reported a patient vvith a mild right lovver quadrant abdominal pain. Our uitrasonographic findings vvere iike appendicitis but as she did not have clinical correlation. We only follovv up the patient but vve experienced the surgical dilemma including the operation or conservative treatment. Ýn this report, vve emphasized the real-ity of spontaneous resolving appendicitis and vve tried to strengthen the possibie salvage mechanism Ýike conservative treatment other than surgery, for a patient who may be admitted vvith spontaneous resolving appendicitis clinics in the future.

Anjiomyolipoma renal tümörlerin yaklaþýk %5’ini oluþturur. Benign karekterde olduklarýndan, taný konmadan önce büyük boyutlara ulaþabilirler. 4 cm’den küçük lezyonlar çoðunlukla asemptomatiktir. 4 cm’den büyük lezyonlarda intratümöral ya da peri-nefritik hemoraji riski artar ve lezyon semptomatik hale gelebilir. Tedavi yaklaþýmlarý, tümörün boyutuna ve komplikasyonlarýna baðlý deðiþir. Ultrasonografi ve bilgisayarlý tomografi, kitlenin boyutu, iç yapýsý ve komplikasyonlarýnýn deðerlendirilmesinde, böylelikle böbrek koruyucu cerrahi yaklaþýmlara yön vermesinde deðerlidir. Burada, kanamalý dev renal anjiomyolipomanýn radyolojik bulgularý sunulmaktdýr. Hastada tüberoz skleroz ile uyumlu klinik ve radyolojik bulgular bulunmamaktadýr.

Angiomyolipomas form approximately 5% of renal tumors. Because of their benign character, they may reach extensive sizes before the diagnosis. They are usually asymptomatic if the tumor size is less than 4 cm. Ýn angiomyolipomas greater than 4 cm, there is an increased risk of intratümöral or perinephritic hemorrage and patients may become symptomatic. Therapeutic app-roach, differs vvith respect to size of the tumor and complications. Ultrasonography (US) and computed tomography (CT) are important in evaluating the tumor size, internal structure of tumor and complications. Ýn that way, nephron sparing surgery can be planned. Herein, we report the radiological findings of a patient vvith giant hemorrhagic renal angiomyolipoma. The patient did not have clinical and radiological signs of tuberosclerosis.