GÝRÝÞ ve AMAÇ: Yedi cm ve üzerindeki renal malignitelerde açýk radikal nefrektominin perioperatif ve onkolojik sonuçlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Haziran 2010 ile Ocak 2015 tarihleri arasýnda T2 klinik evre (>7 cm) ile açýk radikal nefrektomi yapýlan 36 olgu retrospektif olarak deðerlendirildi. Operasyon sonrasý nihai patolojileri onkositom, anjiyomyolipom ve ksantogranülamatöz piyelonefrit gelen 5 olgu çalýþma dýþý býrakýldý. Olgular klinik evrelerine göre 2 gruba ayrýldý: T2a (7-10 cm) ve T2b (<10 cm). Olgularýn demografik özellikleri, tümörün karakteristik özellikleri, perioperatif ve onkolojik sonuçlar kayýt edilerek karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 31 olgunun 23 tanesinin (%71) klinik evresi T2a, 8’inin ise (%29) T2b. Tümör boyutu 10 cm altýnda bulunan 23 olgunun 8 tanesinde (%34), T2b tümörlerde ise 4 olguda (%50) patolojik evre artmýþtýr. Olgularýn %61’inde klinik ve patolojik evre korele bulunmuþtur. Toplam 9 olguda (%29) rekürrens geliþmiþ bunlarýn 5 tanesi (%16) lokal nüks, 4 tanesi ise (%13) uzak metastaz þeklindedir. Uzak metastazlarýn 2 tanesi akciðere birer tanesi ise kemik ve beyine olmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Rekürrens ile papiller histolojik varyantýn, yüksek Fuhrman derecesinin, vasküler tutulumun ve perinefritik yayýlýmýn iliþkili olduðu gözlenmiþtir. Klinik T2b varlýðýnýn rekürrens ihtimalini artýrdýðý ancak tek baþýna rekürrensle iliþkisi olmadýðý gösterilmiþtir.

INTRODUCTION: We aimed analyzing the perioperative and oncological outcomes of >7 cm renal tumors treated with open radical nephrectomy.
METHODS: We retrospectively reviewed records of 36 cases undergoing open radical nephrectomy due to T2 clinical stage (>7 cm) between June 2010 and October 2015. Five cases were excluded which have pathology with oncocytoma, angiomyolipoma and ksanthagranulamatousis pyelonephritis. The cases were divided into 2 groups: T2a (7-10 cm) and T2b (<10 cm). The cases demographics, tumor characteristics, perioperative and oncological outcomes were compared.
RESULTS: Of the 31 cases, 23 (71%) had tumors stage T2a and 8 (29%) had tumors clinical stage T2b. The tumor stage was more often upstaged 8 cases (34%) in 23 patients at <10 cm, 4 cases (50%) in 8 patients at >10 cm. The clinical stage correlated with the pathologic size in 61% of the patients. A total of 9 cases (29%) developed recurrence, including 5 (16%) with local and 4 (13%) with distant recurrence. The sites of distant recurrence included lung in 2, brain in1 and bone in 1 case.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The significant predictors of recurrence were papillar histological variant, high Fuhrman grade, renal vein invasion and perinephric extension. Stage T2b increased recurrence risk but not alone.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzýn amacý, solid tümörlere baðlý kemik iliði metastazý (KÝM) düþünülen ve kemik iliði biyopsisi (KÝB) yapýlmýþ hastalarda 18F-Fluorodeoxyglucose kullanýlarak yapýlan positron emission bilgisayarlý tomografisinin (18FDG-PET/CT) tanýsal deðerini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Solid tümör nedeniyle KÝM olduðu düþünülen ve hem 18FDG-PET/CT hem de KÝB yapýlmýþ 53 hasta geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: 53 hasta içinde, 18FDG-PET/CT ile 36 hastada, KÝB ile 33 hastada KÝM metastazý tespit edildi. 9/53 hastada (16,9%) her iki yöntem de KÝM olmadýðýný gösterdi. 25/53 hastada (47.2%) her iki yöntem de KÝM olduðunu gösterdi. 18FDG-PET/CT (+) olan 36 hastadan, KÝB’ne göre 25 hastada KÝM mevcut idi (yanlýþ pozitif, 11/36, %30.5). 18FDG-PET/CT (-) olan 17/53 hastadan, KÝB’ne göre 8 hastada KÝM mevcut deðildi (yanlýþ negatif, 8/17, %47.5). KÝB’ne göre KÝM olan hastalarda, olmayanlara göre SUVmax deðeri önemli derecede yüksek idi [7.1 (2.5-22.2) vs 3.3 (2.2 – 16.0, p = 0.79), p=0.024].
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu ön sonuçlar, kemik iliðinin deðerlendirilmesinde 18FDG-PET/CT’nin KÝB’den daha üstün olmadýðýný önermektedir. Bununla birlikte KÝM deðerlendirilmesi için SUVmax deðeri dikkate alýnmalýdýr.

INTRODUCTION: We aimed to investigate the diagnostic value of positron emission computed tomography using 18F-Fluorodeoxyglucose (18FDG-PET/CT) in bone marrow metastasis (BMM) due to solid tumors in patients who undervent bone marrow biopsy (BMB).
METHODS: 53 patients who suspected BMM from solid tumors and underwent both 18FDG-PET/CT scans and BMB were evaluated retrospectively. We also looked at the predictive value of the maximum standardized uptake value (SUVmax) to detection of metastases from solid tumors.

RESULTS: Among 53 patients, BMM was detected in 36 patients via 18FDG-PET/CT and 33 patients via BMB. In 9/53 cases (16,9%) both techniques showed no BMM. In 25/53 cases (47.2%) both techniques unclosed BMM. Among these 36 18FDG-PET/CT (+) patients, 25 patients had BMM accoding to the BMB (false positive, 11/36 patients, 30,5%). Among 17/53 18FDG-PET/CT (-) patients, 8 patients had BMM according to the BMB (false negative, 8/17 patients, 47.5%). SUVmax in patients with BMM was significantly higher than in patients without BMM according to the BMB [7.1 (2.5-22.2) vs 3.3 (2.2 – 16.0, p = 0.79), p=0.024].
DISCUSSION AND CONCLUSION: These preliminary results suggest that 18FDG-PET/CT could not be superior to BMB for bone marrow assessment. However, SUVmax value should be considered for the assessment of BMM.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Minimal invaziv cerrahi pankreas cerrahisinde giderek artan sýklýkta kullanýlmaktadýr. Çalýþmamýzda laparoskopik distal pankreatektomi operasyon deneyimi ve erken dönem sonuçlarýmýzýn sunulmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Pankreas gövde ve kuyruk yerleþimli tümoral lezyonlar nedeniyle laparoskopik distal pankreatektomi yapýlan 15 hastanýn verileri retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalarýn demografik verileri, comorbidite, lezyon özellikleri, cerrahi sonuçlar ve uzun dönem takip sonuçlarý kaydedildi.
BULGULAR: Laparoskopik distal pankreatektomi yapýlan olgularýn 7’si erkek (%46.6), 8’i kadýn (%53,3) idi. Olgularýn yaþ ortalamasý 60,4 ± 9,82 idi. Tümor çapý median 40,4 (30-70) mm saptandý. Ortalama çýkarýlan lenf nodu 6 (2-12) saptandý. Konversiyon laparatomi 6 (%40) hastada vasküler invazyon veya hemoraji sonrasýnda uygulandý. Postoperatif dönemde 2 (%13,3) hastada Grade A pankreas fistülü geliþti ve takip süresince spontan kapandý. Ortalama takip süresi 22 aydý (12-36 ay). Takip döneminde duktal adenokarsinomu olan 1 (%9,09) hasta 14.ayda uzak metastaz nedeniyle eks oldu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Pankreas gövde ve kuyruk yerleþimli bening ve malign lezyonu olan hastalarda laparoskopik distal pankreatektomi klasik cerrahi giriþimlere alternatif olabilir.

INTRODUCTION: Minimal invasive surgery is being increasingly used in pancreas surgery. In this study, we aimed to present our laparoscopic distal pancreatectomy experience.
METHODS: Data from 15 patients who underwent laparoscopic distal pancreatectomy (LDP) due to tumoral lesions of the pancreas, located in the body and tail were retrospectively evaluated. Demographic data, comorbidity, lesion characteristics, surgical outcome and long term follow-up results were recorded.
RESULTS: There were 7 males (46.6%) and 8 females (53.3%) with the mean age of 60.4± 9.82 in the study. Mean tumor diameter was 40.4 (30-70) mm and mean derived lymph nodes was 6 (2-12). Conversion laparotomy was necessary in 6 (40%) patients due to invasion of the adjacent vascular structures or hemorrhage. During the postoperative period, 2 patients (13.3%) developed grade A pancreas fistula and spontaneously closed during follow-up. Mean follow-up period was 22 months (12-36). Operation related mortality wasn’t seen. During the follow-up period, one (6.6%) patient with ductal adenocarcinoma died due to distant metastasis at post-operative 14th month.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Laparoscopic distal pancreatectomy seems a safe alternative to open surgery in patients with benign and malignant lesions of the pancreas body and tail.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada kliniðimizdeki pankreas solid psödopapiller tümörlü (SPT) hastalarýn klinik verileri eþliðinde tedavi ve takip uygulamalarý ile bunlarýn sonuçlarý tartýþýlmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Eylül 2005- Ocak 2016 yýllarý arasýnda kliniðimizde SPT tanýsý alan 12 hastanýn klinik ve patolojik parametreler, aldýklarý tedaviler ve uzun süreli takip sonuçlarý açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn 2/3’ü kadýn ve median yaþ 39.5 (aralýk 19-71) idi. Primer tümörün en sýk yerleþim yeri (58.3%) pankreas kuyruk kesimi idi. Cerrahi tedavi olarak 7 hastaya distal pankreotektomi, 4 hastaya Whipple, 1 hastaya ise total pankreatektomi uygulanmýþtý. Ortalama tümör boyutu 8.4 cm (4-15) olarak saptandý. 3 hastada perinöral invazyon (PNI) ve 2 hastada lenfovasküler invazyon (LVI) saptandý. Üç hasta malign SPT olarak duþunuldu ve bu hastalardan birine adjuvan kapesitabin kemoterapisi sonrasý adjuvan radyoterapi verildi. Geriye kalan iki hastaya ise adjuvan gemsitabin kemoterapisi verildi. Medyan genel ve hastalýksýz saðkalýma ulaþýlamadý. Medyan takip süresi 25.1 ay (1.9-84.1 ay) idi ve takiplerde 3 (25%) hastada nüks meydana geldi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Pankreasýn SPT'inde lenf nodu tutulumu, LVI, PNI, ileri yaþ ve erkek cinsiyet kötü prognostik faktörler olabilir. Bu hastalarda kemoterapi ve/veya radyoterapi düþünülebilir. Ancak SPT'de kötü risk faktörlerinin belirlenmesi ve kötü risk grubundaki hastalarda adjuvan tedavinin yerini belirleyebilmek için prospektif klinik çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

INTRODUCTION: In this study we aimed to evaluate the follow up and treatment modalities along with the results of the patients with pancreatic pseudopapillary tumors (SPT)
METHODS: We evaluated the clinical and pathological parameters, treatments and long-term follow-up results of 12 patients diagnosed with SPT between 2005 and 2016 in our clinic.
RESULTS: Two thirds of patients were female and median age was 39.5 years (range 19-71). Pancreatic tail (%53.8) was the most common site for tumor localization. Distal pancreatectomy (n=7), Whipple surgery (n=4) and total pancreatectomy (n=1) were the surgical procedures. Mean tumor diameter was 8.4 cm (range= 4-15 cm). We identified perineural invasion (PNI) in 3 patients and lymphovascular invasion (LVI) in 2 patients. Three patients received adjuvant radiotherapy following 6 cycles of adjuvant chemotherapy since they were considered as malign SPT. Two of them received 6 cycles of gemcitabine whereas the other one was 6 cycles of capecitabine as adjuvant chemotherapy. Median overall and disease-free survival were not reached. Only 3 (25%) patients relapsed at a median follow-up of 25.1 months (range= 1.9-84.1).
DISCUSSION AND CONCLUSION: We consider that nodal involvement, LVI, PNI, advanced age and male gender might be poor prognostic factors in SPT. Ajuvant chemotherapy and/or radiotherapy might be considered for these patients. However, we need prospective clinical trials to determine poor risk factors and the treatment modalities for the patients with poor prognistic factors.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kanserli hastalar arasýnda depresyon oraný %29 olarak bildirilmiþtir. Depresyon varlýðý, hem hastayý, hem de hastaya bakmakla yükümlü aile üyelerini olumsuz yönde etkiler. Bu çalýþmada, kemoterapi alan hastalar ve onlara bakmakla yükümlü yakýnlarýnda depresyon varlýðýný, sosyo-demografik faktörler ve günlük aktivitelerin depresyonla iliþkisini deðerlendirdik.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Toplam 302 kanser hastasý ve 302 yakýnýný inceledik. Depresyonu Beck Depresyon Envanteri (BDE) ile deðerlendirdik. Depresyon için sýnýr deðeri 17 olarak kabul ettik ve depresyonla iliþkili sosyo-demografik özellikleri analiz ettik.
BULGULAR: Depresyon skorlarý hasta grupta yakýnlarýna göre daha yüksekti(12,5 ile 8). Hastalýðý yeterince bilmeme, günlük sosyal aktivitelerde kýsýtlýlýk, hem hasta hem yakýnlarýnda depresyon varlýðý ile iliþkiliydi.Korrelasyon analizi ile hasta yakýnlarýnda, eðitim seviyesi, iþ durumu, aylýk gelir depresyonla ters orantýlý iken, hastanýn hastalýðýný bilme, depresyonla iliþkiliydi. Hastalar için ise, semptom varlýðý, aile ziyaretleri, depresyonu predikte eden faktörlerdi. Bununla beraber, hasta yakýnlarý için aile ziyaretleri ve aylýk gelir depresyonu predikte eden baðýmsýz faktörler olarak bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hem hasta, hem de yakýnlarýnda kültürel farklýlýklar bazýnda depresyonu predikte eden faktörleri tesbit etmek, tedaviye yardýmcý olacaðý gibi hayat kalitelerinin de artmasýna yardýmcý olacaktýr.

INTRODUCTION: Depression has been reported as 29% in frequency among cancer patients. The presence of depression negatively effect both the patients and their family member who provide the care the patients. In the present study we evaluated the presence of depression in cancer patients receiving chemotherapy and their caregivers and the relatioship between socio-demographical factors and daily social activities with depression.
METHODS: Totally,302 cancer patients and 302 family caregiver of them were evaluated. Depression was analyzed with Beck Depression Invantery(BDI). The cut-off value for depression was 17 and the socio-demograpfical factors related with depression were analyzed.
RESULTS: Depression scores was higher in patients then their caregivers(12.5vs8). Insufficent information about disease and rare social activities were related with depression for both cancer patients and their caregivers.By correlation analysis, educational level, occupational status and income were inversely related with depression but the knowing the the diagnosis of the patients by caregiver was positively related with depression. The presence of symptom and family visit were independent predicting factor for depression of patients.On the other hand family visit and income were important independent factors for caregiver depression.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Findings of the predicting factor of depression for both patients and their caregiver according to culturel diversity may help treatment management and improve the quality of the life.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: H1N1 influenza virusu, malign hastalýklarda ve kronik hastalýklarda immunsupresyona baðlý öldürücü olabilmektedir. Hastalar gripal enfeksiyon semptomlarý, yüksek ateþ, ishal þikayeti ile daha çok baþvurmakta, klinik tablo solunum yetmezliðine kadar gidebilmektedir. Bu çalýþmada kanser tanýsý ile izlenen H1N1 enfeksiyonu geçiren hastalarýn radyolojik bulgularýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2010- Ocak 2016 yýllarý arasýnda hematoloji-onkoloji kliniðinde kanser tanýsý ile takip Ocak 2010- Ocak 2016 yýllarý arasýnda hematoloji-onkoloji kliniðinde kanser tanýsý ile takip edilen 94 vakadan, H1N1 PCR’ý pozitif olan 10 vaka çalýþmaya dahil edildi. Vakalar absolü nötrofil sayýsýna gore; ≥500 /µL üstü absolü nötrofil sayýsý olanlar ve <500 µL altý absolü nötrofil olanlar olmak üzere ikiye ayýrýldý. Hastalarýn akciðer grafileri ve toraks bilgisayarlý tomografi sonuçlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: 10 hastadan 8’ i aktif kemoterapi alýyordu. Baþlangýçta tüm hastalarýn akciðer grafisi normaldi. Takibinde en sýk akciðer alt zonlarýnda tutulma izlendi. En belirgin akciðer grafi bulgusu yama þeklinde konsalidasyondu. Toraks bilgisayarlý tomografide buzlu cam alanlarý ve konsalidasyon sýk olarak gözlendi. Vakalarýn dördü (ciddi nötropenisi olan üç vaka) solunum yetmezliðinden kaybedildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: H1N1 influenza virus enfeksiyonu geçiren hastalarda hastanýn klinik bulgusu olmasýna raðmen erken dönemde akciðer grafi bulgularý sýklýkla normal olabilmektedir. Klinik tablo ilerledikçe radyolojik bulgu belirginleþmektedir. Bu nedenle yüksek doz kemoterapi tedavisi alan yada tedaviye dirençli malign hastalarda gripal enfeksiyon semptomlarý saptandýðýnda akla H1N1 influenza virus enfeksiyonu gelmeli ve tedaviye hemen baþlanmalýdýr. Erken tedaviye baþlanmasý bu hastalarda hayat kurtarýcý olabilmektedir.

INTRODUCTION: H1N1 influenza virus may be fatal due to immunosuppression in malignant diseases and chronic diseases. Patients frequently present with influenza-like symptoms, high fever, and diarrhea, and the clinical course may be aggressive, possibly ending in respiratory failure. The purpose of this study was to examine the radiological findings of patients who were diagnosed with cancer and had H1N1 infection.
METHODS: Ten cases with a positive H1N1 PCR among 94 patients who were followed-up with a diagnosis of cancer at the hematology and oncology clinic between January 2010 and January 2016 were included in the study. Cases were divided into two groups according to the absolute neutrophil count, having a neutrophil count ≥500 /µL and neutrophil count <500 µL. Chest x-ray and thoracic computed tomography of the patients were evaluated.
RESULTS: Eight of ten patients received active chemotherapy. Chest x-rays of all patients were initially within normal ranges. During follow-up, the most frequently encountered finding was involvement at the lower zones of the lungs. The most prominent lung finding was a wedge-shaped consolidation. A ground glass appearance and consolidation were seen frequently in the thoracic computed tomography. Four patients (three with severe neutropenia) died due to respiratory failure.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Early chest x-ray findings might frequently be normal in patients who have H1N1 influenza virus infection at the moment, although they have clinical signs. Radiological findings become more significant with the advancement of the clinical picture. Therefore, H1N1 influenza virus infection should be considered when symptoms of influenza infection are encountered in patients who are receiving high dose chemotherapy or who have a malignant disease resistant to therapy, and treatment should be started immediately. The immediate initiation of treatment may be lifesaving in this group of patients.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Meme kanseri hastalarýna ait heterojen yaþam verilerinin modellenmesi ve saðkalým süresini etkileyen faktörlerin belirlenmesi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 181 meme kanseri hastasýndan retrospektif olarak elde edilen yaþam verilerinin zayýflýk modeli ile analizi yapýldý.
BULGULAR: Analize alýnan 181 meme kanserli hastanýn ortanca genel saðkalýmý 74 ay (%95 güven aralýðý; 61.88-86.78) olarak bulundu. Tümör boyutu, lenf nodu sayýsý, hormon reseptörünün negatifliði baþarýsýzlýðý etkileyen önemli bir faktör olarak bulundu (p<0.05). Ayrýca cerrahi iþlem ile kemoterapi baþlama tarihi arasýndaki sürenin uzatýlmasý yaþam süresini etkileyen bir faktör olarak bulundu (p=0.002). Herhangi bir meme kanseri hastasýnýn belirlenen bir zamanda, tüm hastalar için belirlenen riskten yaklaþýk 3 kat daha fazla risk taþýyabileceði bulundu (p<0.001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Yapýlan analiz sonucunda meme kanseri hastalarýnýn yaþam süresini etkileyen tümör boyutu, lenf nodu büyüklüðü, hormon reseptörünün negatifliði ve cerrahi müdahale ile kemoterapi baþlama tarihi arasýnda geçen zamanýn uzatýlmasý gibi faktörlerin yaný sýra yaþam süresini etkileyen çevresel ya da genetik gizli faktörlerin olduðu söylenebilir. Bu gizli faktör ya da faktörlerin herhangi bir meme kanseri hastasýnda 3 kat daha fazla risk olasýlýðý taþýdýðýný ifade edebiliriz.

INTRODUCTION: Modelling of heterogeneous survival data of breast cancer patients and the determination of the factors affecting the time of survival.
METHODS: Retrospectively obtained survival data of 181 breast cancer patients were analyzed by means of the model of frailty models.
RESULTS: The median of survival time of 181 breast cancer patients analyzed was determined as 74 months (95 % CI, 61.88 to 86.78). Size of the tumor, number of Iymph nodes and the negativity of hormone receptor (p<0.05) were found as important factors influencing the failure. In addition, the time between the chemotherapy and surgical operations influence the failure directly (p=0.002). It is found that a breast cancer patient is under 3 times more risk than any other patients (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The analysis findings have put forward that there may also be some latent genetic or environmental factors influencing the survival time of the breast cancer patients in addition to factors such as the size of the tumor, size of the lymph node, the negativity of hormone receptor and the time between the chemotherapy and surgical operations and these latent factors may increase the risk level three fold.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Tüm dünyada diþ hekimlerinin aðýz kanserine iliþkin farkýndalýðýna ve tutumlarýna yönelik çeþitli anket çalýþmalarýnýn yürütülmüþ olmasýna raðmen, Türkiye’de günümüze kadar bu konuyla ilgili herhangi bir araþtýrma yapýlmamýþtýr. Bu anket çalýþmasýnda Ankara’daki diþ hekimliði fakültelerinde eðitim gören stajyer diþ hekimlerinin, araþtýrma görevlilerinin ve serbest diþ hekimlerinin aðýz kanserinin önlenmesi ve erken teþhisi konusundaki bilgilerinin ve farkýndalýklarýnýn deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada katýlýmcýlara Horowitz ve arkadaþlarý tarafýndan geliþtirilen anket formu Türkçeye çevrilerek uygulanmýþtýr. Anket formu, katýlýmcýlarýn aðýz kanseri muayenesine iliþkin uygulamalarýna ve hastalardaki risk faktörlerinin deðerlendirilmesine ve aðýz kanseri konusundaki eðitim seviyelerine dair düþüncelerine yönelik sorulardan oluþmuþtur. Elde edilen veriler, lisanslý SPSS 11,5 istatistiksel veri analiz programýna aktarýlarak deðerlendirilmiþtir. Ýstatistiksel anlamlýlýk için p deðeri <0.05 olarak kabul edilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmaya 118’i stajyer diþ hekimi, 145’i araþtýrma görevlisi, 74’ü serbest diþ hekimi toplam 337 katýlýmcý dahil edilmiþtir. Çalýþmadan elde edilen veriler incelendiðinde Ankara’daki diþ hekimlerinin 40 yaþ üzerindeki hastalara aðýz kanseri muayenesi yapma oranýnýn oldukça düþük olduðu; hastalarýn týbbi anamnezini alýrken aðýz kanseri için risk oluþturan faktörleri deðerlendirdikleri ancak risk oluþturmayan faktörler konusunda bilgi yetersizlikleri bulunduðu görülmüþtür. Ayrýca diþ hekimlerinin yaklaþýk yarýsý aðýz kanseri konusunda aldýklarý üniversite eðitimini de zayýf bulmaktadýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Diþ hekimleri aðýz kanseri muayenesi yapmalarý için teþvik edilmeli ve hekimlerin konuyla ilgili eksikliklerini gidermek için demonstrasyon þeklinde eðitim etkinlikleri hazýrlanmalýdýr. Ayrýca hem lisans düzeyinde hem de sürekli eðitim etkinlikleri çerçevesinde aðýz kanseri risk faktörlerini belirleme ve ortadan kaldýrma konusunda diþ hekimlerinin hastalarýna hizmet sunabilecek eðitimi almalarý için gerekli düzenlemeler yapýlmalýdýr.

INTRODUCTION: Several surveys have been cunducted all over the world to evaluate dentists’ awareness and behaviors towards oral cancer, but there is no study that assesses the Turkish dentists' awareness related to oral cancers. The aim of this survey was to investigate the knowledge and awareness of trainee dentists, research assistants and general dental practitioners in Ankara regarding prevention and early detection of oral cancer.
METHODS: Turkish translation of the questionnaire that developed by Horowitz and colleagues was used in this study. This questionnaire was designated to evaluate dentists’ practices about oral cancer, the screening for risk factors in patients and opinions about their education in oral cancer. Statistical analysis of obtained data was carried out with the use of the SPSS 11.5 for Windows. The significance level was determined as p<0.05.
RESULTS: A total of 337 participants included to the survey; 118 of those were trainee dentists, 145 were research assistants, and 74 were general dental practitioners. When the data were examined; the frequency of oral cancer examination in age of 40 and above was found very low by Ankara dentists, it was also identified that they were proficient in assessing the risk factors for oral cancer when taking a medical history of their patient but their knowledge about non-risk factors showed deficiencies. Besides approximately half of the participants rated their undergraduate training as poor.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Dentists should be encouraged to perform oral cancer examination and demonstration based courses should be arranged to overcome their deficiencies related to oral cancer. Moreover, necessary regulations as a part of both undergraduate training and continuing education programs about detection and prevention of the oral cancer risk factors should be carried out in order to dentists can provide these services to their patients.

Kaposi sarkomu immun disfonksiyon ve muhtemel viral etiyolojiye baðlý oluþan anjioproliferatif bir hastalýktýr. Kaposi sarkomu etiyolojilerine göre 4 alt tipe ayrýlýr. Hastalýðýn tedavi seçenekleri ve klinik seyri açýsýndan alt tipler bizlere fikir verir. Ülkemizde ve dünyada nadir görülen bir hastalýk olmasý nedeniyle þu an için randomize kontrollü çalýþmalarý bulunmamaktadýr. Kaposi sarkomundaki bilgilerimiz genelde retrospektif ve faz II çalýþmalara dayanmaktadýr. Bu derlememiz kaposi sarkomunun epidemiyolojisi, risk faktörleri ve son tedavi stratejileriini içermektedir.

Kaposi’s sarcoma (KS) is an angioproliferative disease, with a viral etiology and a multifactorial pathogenesis that depends on an immune dysfunction. It is divided into four types according to the aetiology. There was no randomized controlled trials due to very rare disease. Thus clinical guidelines has not been established properly. This review summarized epidemiology, risk factor, and recent treatment strategies in Kaposi sarcoma patients.

Sistitis sistika ve glandularis, mesane epitelyumunun kronik inflamasyon veya obstruksiyonuna sekonder olarak oluþan benign proliferatif bir lezyonudur. Sýklýkla asemptomatik olarak seyretmekle beraber nadiren rekürren gross hematüri, irritatif veya obstruktif üriner semptomlara da yol açabilmektedir. Ýntestinal metaplazi ve mesane karsinomu ile iliþkisi, prekanseröz bir lezyon olup olmadýðý halen tartýþmalý olmakla beraber, pek çok araþtýrmada mesanede karsinom ile eþ zamanlý birlikteliði tespit edilmiþtir. Bu vakada daha önceden T1 evre mesane ürotelyel karsinomu olduðu bilinen bir hastada, takip eden süre içerisinde sistitis sistika ve glandularis geliþen ve bunun zemininde kas invaze mesane ürotelyum karsinomu oluþan bir olgu sunulmuþtur. Her ne kadar literatürde, kýsa dönemli takiplerde karsinoma progresyon gösterdiðine dair kanýtlar olmasa da bu olguda 3 ay gibi kýsa bir dönemde karsinom geliþmiþ, ancak bunun bir progresyon mu yoksa senkron bir birliktelik mi olduðu kesin olarak bilinmemektedir.

Cystitis cystica and glandularis is a bening proliferative lesion, which improves after chronic inflamation of bladder epitelium or obstruction. Although it usually asemptomatic, it induces gross hematuria, irritative and obstructive symptoms. Although it is still unclear that is precancerous or not, relation with intestinal metaplasia and bladder cancer; it is detected concurrent with bladder cancer in many investigations. In this case we presented a patient that is known T1 grade bladder cancer before, improved muscle invasive bladder cancer from cystitis cystica and glandularis in follow up. Although there is not any evidence about progressing carcinoma in shot term follow up, it is progressed in a short time like 3 months but it is still unknown that is a progression or sencron disease.

Ýntratorasik ekstramedüller eritropoez beta talasemi intermedianýn nadir ama iyi bilinen bir komplikasyonudur. Ýntratorasik ekstramedüller eritropoezi olan hastalar genellikle asemptomatiktir. Burada beta talasemi intermedia tanýsýyla izlenirken hemoptizi ile baþvuran ve sonrasýnda intratorasik ekstramedüller eritropoez kitleleri tespit edilen bir eriþkin vaka sunulmaktadýr. Torakal ekstramedüller eritropoez kitleleri olan beta talasemi hastalarýnda hemoptizi ile baþvuru daha öncesinde bildirilmemiþtir. Hastanýn eritrosit transfüzyon programýna alýnmasý ve hidroksiüre tedavisinin baþlanmasý ile hem hemoptizi þikayeti kaybolmuþ hem de kitleleri küçülmüþtür. Beta talasemi intermedia tanýlý hastalarda hemoptizi intratorasik ekstramedüller eritropoezin bir bulgusu olarak akýlda bulundurulmalýdýr.

Intrathoracic extramedullary erythropoiesis (EME) is a rare but well-known complication of β-thalassemia intermedia. Patients with intrathoracic EME are generally asymptomatic. Herein, we report an adult patient with β-thalassemia intermedia who was diagnosed to have intrathoracic EME masses and presented with hemoptysis. Upto our knowledge, hemoptysis has not been reported previously as a presentational complaint among patients with β-thalassemia who have thoracal EME masses. Initiation of chronic transfusion programme and hydroxurea treatment caused regression in the masses, in addition to disappearance of the complaint of hemoptysis. Hemoptysis should be kept in mind as a rare finding of of EME in β-thalassemia intermedia.

Parotis metastazý gastrointestinal kanserlerde, özellikle pankreatikobiliyer malignitelerde nadirdir. Parotis metastazý ile iliþkili semptomlar atipik prezentasyona neden olabilir. Hepatokolonik fistülizasyon da kolanjiyokarsinomda nadirdir. 62 yaþýnda parotis metastazý ile atipik prezentasyonla baþvuran ve daha sonra hepatokolonik fistülizayon geliþen hasta literatür eþliðinde sunulmuþtur.

Parotideal metastasis in gastrointestinal cancers, especially in pancreaticobiliary malignancies is rare. The symptoms related with parotideal metastasis might lead to atypical presentation. Hepatocolonic fistulization is also not common in cholangiocarcinoma. A 62-year old cholangiocarcinoma with atypical presentation with parotideal metastasis and later hepatocolonic fistulization is reported with review of the literature.

Eritema nodozum (EN) en sýk görülen septal pannikülit tipidir. Genellikle 15-40 yaþ arasý bayanlarda görülmektedir. Etyolojik faktörler arasýnda ilaçlar, enfeksiyonlar, tümörler ve inflamatuvar hastalýklar bulunur. Bununla beraber genellikle nedeni bilinmemektedir. EN patogenezi tam olarak anlaþýlamamýþtýr. Lezyonlar en sýk bacaklarda yerleþim gösterir. Bunun dýþýnda uyluk ve ön kolda sýklýk¬la tutulur. Gövde, boyun ve yüz tutulumu nadirdir. Akut ataklarda ateþ, yorgunluk, eklem aðrýsý, baþ aðrýsý, öksürük, karýn aðrýsý, bulantý veya ishal görülebilir. Enfeksiyonlarýn, bað doku hastalýklarýnýn veya inflamatuar hastalýklarýn erken bulgusu olarak karþýmýza çýkabilir. Biz meme kanseri tanýlý, adjuvan tedavisi için siklofosfamid- doksorubisin- fluorourasil (CAF) kemoterapi tedavisi uygulanan hastada tedaviye baðlý geliþen eritema nodozumun takip ve tedavi sürecini sunmayý amaçladýk.

Erythema nodosum (EN) is the most common type of septal panniculitis.
It is usually seen in 15-40 years old females. Etiologic factors include medications, infections, tumors and inflammatory diseases. However, EN generally seen idiopathic. The pathogenesis is poorly understood. Lesions are most often located in the leg. Other than that commonly maintained in the thigh and forearm. Body, neck and facial involvement is rare. Fever, fatigue, arthralgia, headache, cough, abdominal pain, nausea or diarrhea may be occur in the acute attack. EN can appear as early signs of Infections, inflammatory or connective tissue diseases. We wanted to provide the growing EN due to chemotherapy treatment who diagnosed breast cancer and received adjuvant cyclophosfamide-doxorubicin-fluorouracil (CAF) chemotherapy treatment.

Oksaliplatin, onkoloji pratiðinde sýk kullanýlan üçüncü kuþak bir platin analoðudur. En sýk görülen yan etkileri arasýnda bulantý, kusma, diyare, nöropati ve kemik iliði baskýlanmasý yer almaktadýr. Ýmmüntrombositopeni ve immün hemolitik anemi seyrek olarak bildirilmektedir. Bu yazýda, oksaliplatin iliþkili otoimmün hemolitik anemi (OÝHA) geliþen bir olgu ve tedavi yaklaþýmý tartýþýlmaktadýr.
Metastatik kolon kanseri tanýsý ile izlenen hasta, oksaliplatin içeren bir kemoterapi protokolünü takiben baþlayan kýrmýzý renkli idrar yapma þikayeti ile acil servise baþvurdu. Hastanýn baþvurusunda derin anemisi ve retikülositozunun olduðu ve serum biyokimyasýnýn hemoliz ile uyumlu olduðu görüldü. Direk ve indirek Coombs testleri de pozitif olarak bulunan hastaya OÝHA tanýsý kondu. Oksaliplatinin kesilmesi ve kortikosteroid ve plazmaferez tedavisini takiben hemolizde düzelme izlendi.
Oksaliplatin göreceli olarak iyi bir yan etki profiline sahip olmakla birlikte, daha seyrek görülen, ancak þiddetli seyredebilecek immün iliþkili yan etkileri gözden kaçýrýlmamalýdýr.

Oxaliplatin is a third generation platinum derivative, commonly used in the practice of oncology. The usual side effects include nausea, vomiting, diarrhea, neuropathy and myelosuppression. Oxaliplatin-induced immune thrombocytopenia and immune hemolytic anemia have rarely been reported. Herein, a case of oxaliplatin-induced autoimmune hemolytic anemia(AIHA) and its management have been discussed.
The patient with metastatic colorectal carcinoma was admitted to the emergency room with the symptom of reddish coloration of her urine after receiving an oxaliplatin-based regimen. On her admission she had profound anemia with reticulocytosis and a serum biochemistry concordant with hemolysis. The positivity of direct and indirect Coombs tests pointed to the diagnosis of AIHA. Hemolysis improved after discontinuation of oxaliplatin and treatment with corticosteroids and plasmapheresis.
Although oxaliplatin has a relatively favorable side effect profile, the possibility of less frequent, but potentially serious immune-related side effects should never be overlooked.

Kolorektal kanserin en yaygýn uzak ve lokal metastazý sýrasýyla karaciðer ve küçük pelvise olur. Kolorektal kanserin atipik lokalizasyonda izole metastazý, taný anýnda ya da ameliyat sonrasý izlem sürecinde görülebilir. Cerrahi teknik, kanserin evresi ve hastalýðýn doðal seyri gibi birden fazla faktör bu sürecin hayati bileþenlerini oluþtursa bile bunlarýn çoðunluðu tümör kolonizasyonu nedeniyle oluþur. Ancak tümör dökülmesine baðlý lokal nüksle nadiren karþýlaþýlýr ve cerrahi teknik eksikliði en çok suçlanan nedendir.
72 yaþýndaki kadýn hastada da tübülövillöz adenoma zemininde geliþen orta derecede diferansiye distal rektal adenokarsinom (T1N0M0) için 2012 yýlýnda geçirdiði APR (Abdominoperineal rezeksiyon) ameliyatýndan iki yýl sonra Parastomal herni tespit edildi. Parastomal herni onarýmý için operasyona alýnan hastada karýn duvarýnýn içinde þüpheli bir kitle palpe edildi. Kitle eksize edildi ve patolojik inceleme sonrasý adenokarsinom olarak rapor edildi. Yeniden operasyona alýnan hastaya kolostomi ile çevresindeki cildin ve 15 cm kolon segmentinin rezeksiyonunu içeren geniþ rezeksiyon yapýldý. Biz, kolorektal kanserin izole metastazýnýn izlem süresi boyunca görülebileceðini, bu nedenle atipik lokalizasyondaki herhangi bir kitlenin dikkatli deðerlendirilmesi gerektiðini vurgulamayý amaçladýk.

The most common distant and local metastasis of colorectal cancer is to liver and small pelvis respectively. The isolated metastasis of colorectal cancer in the atypical localization can be seen at the time of diagnosis or at postoperative follow-up period. Multiple factors such as surgical technique, stage of cancer, and natural history of the disease are vital components of the process, however majority of them are due to tumor colonization. However local recurrence due to tumor exfoliation rarely encountered, indetermination of surgical technique is the most accused reason.
Parastomal hernia was detected in a 72 years old female patient two years after her APR (Abdominoperineal resection) operation in 2012 for moderately differentiated distal rectal adenocarcinoma (T1N0M0) that developed over tubulovillous adenoma. We found a suspicious mass within the abdominal wall closed to parastomal hernia in the operation. The mass was excised and reported as adenocarcinoma after pathological examination. Re-operation was planned and wide resection was performed with appropriate surgical margin including 15 cm of colon loops with skin of colostomy site. We aimed to emphasize that isolated metastasis of colorectal cancer can be seen during follow-up period so that any mass at atypical localization must be evaluated carefully.

Osteoid osteoma, sýk görülen benign karakterli primer kemik tümörüdür. Hastalar sýklýkla aðrý þikayeti ile baþvururlar. Literatürde vücudun çeþitli kemiklerinde bildirilmiþ olgu sunumlarý mevcuttur. Ekstremite aðrýsý yakýnmasý olan hastalarýn ayýrýcý tanýsýnda osteoid osteomayý aklýmýzýn bir köþesinde tutmak faydalý olacaktýr. Osteoid osteomadan þüphelendiðimizde yapýlacak ince kesit BT taný konulmasýnda yararlýdýr. Literatürde 3 adet kuboid kemik tutulumu görülen osteoid osteoma vakasýna ulaþabildik. Bu yazýda, geçmeyen ayak aðrýsý nedeniyle baþvuran 26 yaþýnda hastada kuboid kemikte saptanan osteoid osteoma vakasýný sunmaktayýz.

Osteoid osteoma is a common benign primary bone tumor. Patients frequently present with pain. There are cases reported in various bones in the literature. It is useful to keep in mind the osteoid osteoma in the differential diagnosis of patients with limb pain. The thin section computed tomography will be usefull when we suspect osteoid osteoma. In the literature we have reached three cases of osteoid osteoma related with cuboid bone. We present a case of osteoid osteoma in a 26-year-old patient in cuboid bone due to unusual foot pain.