Bu çalýþmanýn amacý açýk cerrahi meme biyopsileri sonrasý geliþen yara komplikasyon oranlarýný, komplikasyonlara etki eden faktörleri tespit etmek ve komplikasyonlarýn meme kanseri cerrahisine etkilerini araþtýrmaktýr. Kliniðimizde 2008 yýlýnda açýk cerrahi meme biyopsisi uygulanan 219 kadýn hasta prospektif olarak deðerlendirildi. Hastalarýn yaþ, meme kanseri, hipertansiyon ve diyabet öyküleri, giriþim öncesi telle iþaretleme, müdahale edilen lezyonun boyutu, daha önce ayný lezyona yapýlmýþ perkütan ve açýk biyopsiler, biyopsi þekli ve giriþimde dren konulup konulmadýðý kaydedildi. Hastalarýn biyopsi sonrasý 30 günlük takiplerindeki yara komplikasyonlarý kaydedildi. Açýk cerrahi biyopsi uygulanan hastalarýn 36 (%16.4)’sýnda yara komplikasyonlarý geliþti. Yirmi (%9.1) hastada cerrahi alan infeksiyonu, 12 (%5.5) hastada hematom, 9 (%4.1) hastada kanama ve 18 (%8.2) hastada seroma saptandý. Tek deðiþkenli analizde; hasta yaþýnýn 65'ten büyük olmasý, ayný memeye daha önce meme cerrahisi veya meme biyopsisi uygulanmasý, diyabet, insizyonel biyopsi yapýlmasý, malignite saptanmasý, lezyon boyutunun 2 cm'den büyük olmasý ve spesimen hacminin 50 cm3'ten büyük olmasý açýk cerrahi biyopsilerden sonra yara komplikasyonlarýný artýran parametreler olarak saptandý. Çok deðiþkenli analizde ise; ayný memeye daha önce cerrahi giriþim yapýlmýþ olmasý (p= 0.033), spesimen volümünün 50 cm3'ten fazla olmasý (p= 0.001) ve insizyonel biyopsi uygulanmasý (p- 0.003) komplikasyon geliþmesinde etkili parametreler olarak bulundu. Hastalarýn 75 (%34.2)’inde malignite saptandý ve bu hastalar daha sonra yeniden ameliyat edildi. Biyopsi sonrasý yara komplikasyonu geliþen 22 hasta biyopsiden 27 gün sonra ameliyat edilebilirken, yara komplikasyonu geliþmeyen 53 hasta 18 gün sonra ameliyat edilebilmiþti (p= 0.03). Meme kanseri cerrahisi sonrasýnda ise 30 günlük takipte, 24 hastada yara komplikasyonlarý geliþti. On iki (%16) hastada cerrahi alan infeksiyonu, 10 (%13.3) hastada seroma ve 2 (%2.6) hastada hematom saptandý. Tek deðiþkenli analizlerde; daha önce ayný memeye giriþimde bulunulmasý, lezyonun 2 cm'den büyük olmasý ve taný amacýyla yapýlan biyopsiden sonra komplikasyon geliþmesi, yara komplikasyonlarýna etki eden parametreler olarak bulundu. Çok deðiþkenli analizlerde ise yalnýzca ilk biyopsiden sonra komplikasyon geliþmiþ olmasý anlamlý bulundu (p= 0.001). Açýk meme biyopsilerinde yara komplikasyon oranlarýnýn yüksek olduðu akýlda tutulmalýdýr. Bu giriþim sýrasýnda asepsi kurallarýna uyulmalý ve iþlem steril ortamlarda gerçekleþtirilmelidir. iþlem yapýlýrken azami özen gösterilmelidir. Giriþim öncesi antibiyotik profilaksisi önerilmese de giriþimden sonra iyi yara bakýmý ve takibi yapýlmalý, yara pansumanlarý ihmal edilmemelidir. Cerrahi alan infeksiyonunun belirtileri için dikkatli olunmalý ve belirtiler tespit edilir edilmez tedavi baþlanmalýdýr. Yakýn takip ve erken tedavi ile hastalarýn cerrahi tedavisinin gecikmesi önlenebilir. Açýk biyopsiden sonra yara komplikasyonlarýna hastaya ve lezyona ait faktörlerden çok iþleme ait teknik faktörler etkili gibi görünmektedir. Bu nedenle eksizyonel biyopsiler sýrasýnda gereksiz doku çýkarýlmasýndan kaçýnýlmalýdýr.

The purpose of this study is investigation of the wound complication rates after öpen surgical breast biopsies, description of the factors related to complications and the effects of these complications on breast cancer surgery. Two hundred nineteen women with öpen surgical breast biopsies in 2008 have been evaluated prospectively. Age, breast cancer, hipertention and dia-betes mellitus history, guide-wire localisation before surgery, the size of the lesion that has been operated, previous percuta-neous or öpen biopsies to the same breast, biopsy type and presence of drains were the parameters recorded. V/ound complications after biopsies have been recorded during 30 days follow-up. Wound complications have been observed in 36 (16.4%) patients operated with öpen surgical breast biopsy. These complications were surgical site infections in 20 (9.1%) patients, hemotomas in 12 (5.5%) patients, bleeding in 9 (4.1%) patients and seroma in 18 (8.2%) patients. At univariate anaiysis; patient age över 65, previous surgery or biopsy to the same breast, diabetes mellitus, incisional biopsy, diagnosis of malignancy, lesion size greater than 2 cm and specimen volüme more than 50 cm3 were the parameters increasing wound complications after öpen surgical breast biopsies. At muitivariate anaiysis; previous surgical intervention to the same breast (p= 0.033), specimen volüme more than 50 cm3 (p= 0.001), incisional biopsy (p= 0.003) ývere the parameters affecting the complication rates. Malignancy was detected for 75 (34.2%) patients and ali these patients were reoperated. VVhile 22 patients with wound complications have been operated in 27 days after breast biopsy, 53 patients without wound complications have been operated in 18 days (p= 0.03). Twenty-four patients were seen with wound complications in 30 days follow-up after breast cancer surgey. These complications were surgical site infection in 12 (16%) patients, seroma in 10 (13.3%) patients and hematoma in 2 (2.6%) patients. At univariate anaiysis; previous interventions to the same breast, lesion size more than 2 cm and presence of complication after diagnos-tic breast biopsy were the parameters increasing wound complications. At muitivariate anaiysis; only the occurance of complication after breast biopsy was a significant factor (p= 0.001). It should kept in mind that wound complication rate is high after öpen surgical breast biopsy. Aseptic precautions should be taken and procedure should be done under sterile conditions. Maximum çare should be taken during procedure. Although antibiotic prophylaxis is not recommended before surgery, carefui wound çare, wound dressing and follow-up is important. One should pay attention to the signs of surgical site infections and as soon as these signs are observed the treatment should have been started. The detay of the surgical treatment can be preven-ted with close follow-up and early treatment. Ýt seems that the technical factors belonging to surgical procedure rather than patient and lesion related factors are important for wound complications. Therefore unnecessary tissue removal during excisional biopsies should be avoided.

Bu çalýþmanýn amacýný pankreas kitlelerine ultrasonografi kýlavuzluðunda kliniðimizde yapmýþ olduðumuz iðne biyopsilerinin etkinliðini ve çeþitli tipteki biyopsi iðnelerinin baþarý oranlarýný paylaþmak oluþturmaktadýr. Mayýs 1993-Nisan 2005 tarihleri arasýnda, 18-22 G çaplý çeþitli tipteki iðneler ile 114 pankreas kitlesi olan hastaya, ultrasonografi eþliðinde iðne biyopsisi yapýldý. Olgularýn yaþ ortalamasý 55.5 ± 12.0 ve kadýn/erkek oraný 0.46 idi. Bu olgulardan, patolojik taný elde edilen 82 olgu deðerlendirildi. Bu olgularýn %73 (61)’ü pankreas baþý, %13 (10)’ü gövdesi, %9 (7)'u kuyruðu ve %5 (4)’i gövde-kuyruk yerleþimliydi. Bilgisayarlý tomografi eþliðinde biyopsi yapýlan hastalar deðerlendirmeye alýnmamýþtýr. Pankreas kitlelerine yönelik yapýlan 82 biyopsinin; 65’inde West-Cott 20 G, sekizinde Sonopsy 21 G, yedisinde Trucut 18 G ve ikisinde West-Cott 22 G iðne kullanýldý. Doðru tanýya götürme oranlarý sýrasýyla, %74.0, %63.0, %71.4 ve %50 bulundu. Bütün biyopsilerde ise duyarlýlýk %70, özgüllük %100, doðruluk %72.0 olarak belirlendi. Hem iðneler arasýnda, hem de pankreastaki yerleþimine göre, doðruluk oranlarý açýsýndan anlamlý bir fark saptanmadý (p> 0.05). Kistik-solid lezyonlar arasýnda da, baþarý oranlarý açýsýndan belirgin fark saptanmadý (p= 0.05). Hastalarda majör bir komplikasyon izlenmedi. Pankreas kitlelerinde taný koyabilmek ve tedaviyi yönlendirmek amacý ile ultrasonografi kýlavuzluðunda yapýlan iðne biyopsileri, tanýya yardýmcý bir yöntemdir. Pankreasýn ana vasküler yapýlara olan komþuluðu dikkate alýnmalý, vasküler yapýlara zarar verilmeyeceðinden emin olunursa öncelikle ultrasonografi, aþýrý kilolu hastalarda ise bilgisayarlý tomografi kýlavuzluðunda biyopsi yapýlabilir. Tekrar biyopside de sonuç alýnamayan olgularda ve küçük pankreas lezyonlarýnda ise endoskopik ultrasonografi kýlavuzluðunda biyopsi yapýlmasý gereklidir.

To share the efficacy and success rates of the needle biopsies of pancreatic masses performed with various needle types under ultrasonography guidance in our department forms the purpose of our study. One hundred ultrasonography guided needle biopsies with various needle types of 18-22 G in size were applied to the patients with pancreatic masses betvveen 1993 May and 2005April. Mean age of the patients was 55.5 ± 12.0 years and woman/man ratio was 0.46. The pathological diagnosis was obtained from 82 patients. Tumor localizations were pancreatic head for 73%, corpus for 13%, tail for 9%, corpus-tail for 5% of the patients. Biopsies performed with computed tomography guided were excluded from the series. Needles used for 82 pancreatic biopsies were West-Cott 20 G in 65 cases, Sonopsy 21 G in 8 cases, Trucut 18 G in 7 cases, and VVest-Cott 22 G in two cases. The rates of accuracy were found 74.0%, 63.0%, 71.4%, and 50%, respectively. The sensitivity, specificity, and accu-racy rates were 70%, 100%, and 72.0%, respectively. No significant difference in accuracy was observed betvveen needles, and pancreatic localizations (p> 0.05). Ýn addition, success rates of cystic and soiid lesions were not different statistically (p= 0.05). No majör complication was observed. Ultrasonography guided needle biopsy is a useful method for diagnosis and management of pancreatic masses. The relationship betvveen pancreas and the adjacent main vascular structures should be considered befo-re the biopsy. If it is thought to be a saf e procedure, ultrasonography guided biopsy or computed tomography guided biopsy, if needed, for obese patients with too much abdominal air can be performed. Endoscopic ultrasonography guided biopsy is nee-ded for the patients with small pancreatic masses or vvhose diagnoses are not provided with repeated biopsies.

Malign melanoma metastaz potansiyeli yüksek otan bir malignitedir. Primer tedavisi erken evrede cerrahi olup yüksek riskli rezeke olgularda, özellikle lenf nodu tutulumu olanlarda, adjuvan yüksek doz interferon (IFN)’un hastalýksýz saðkahm süresini artýrdýðý gösterilmiþtir. Bu çalýþmada amaç, hastalarýn klinikopatolojik özelliklerinin deðerlendirilmesidir. Temmuz 1997-Aðustos 2008 tarihleri arasýnda izlenen 90 hastanýn demografik ve tümör özelliklerinin yaný sýra tedavileri retrospektif olarak deðerlendirilmiþtir. Çoðunlukla ciltte yerleþtiði için artmýþ vücut yüzey alaný (VYA) ve beden kitle indeksi (BKÝ) ile iliþkisi de araþtýrýlmýþtýr. Hastalarýn %56’sý erkek ve %44’ü kadýndý. Median yaþ 52 (19-75) olarak bulundu. En sýk komorbid hastalýðýn hipertansiyon (%28) olduðu gözlendi. Hastalarýn %41.1’inde sigara öyküsü, %15'inde ise ailede kanser öyküsü vardý. Olgularda median BKÝ 26.3 kg/m2, VYA 1.8 m2 olarak saptandý. En sýk nodüler tip (%55.3) ve alt ekstremitede yerleþim (%30) izlenmiþtir. Median "Clark düzeyi 4’’ ve “Brest!ow" tümör kalýnlýklarý 4 mm iken median çýkarýlan lenf nodu sayýsý 15 olup olgularda median lenf nodu tutulumu sayýsý 1 olarak bulundu. Adjuvan IFN oraný %48.8, bunlarýn %25’i yüksek doz-ÝFN almýþtýr. Taný anýnda metastaz oraný %21, relaps oraný %51.2 iken lokal nüksle akciðer metastazý birlikteliði %14.2 olarak bulundu. Erkek cinsiyet, beþinci dekad, sigara, BKÝ > 25 kg/m2 ve hipertansiyon birlikteliði daha riskli gibi görünmektedir.

MaHgnant melanoma (MM) is a malignancy with a high metastatic potential. Primary treatment modality is surgery in early stage. Adjuvant high dose interferon (IFN) has been shown to prolong disease-free survival in resected high-risk patients with nodal involvement. We evaluated clinicopathological characteristics and treatment modalities of patients with MM. Ninety patients followed-up in medical oncology clinics of two tertiary health çenter betvveen July 1997-August 2008 were enrolled. Demographical and tumor characteristics of the patients and treatment modalities are evaluated retrospectively. The associati-on betvveen MM and increased body surface area (BSA) or body mass index (BMI) were also evaluated, since MM frequently presents with skin involvement. 56% of the patients were male, 44% were female. Median age was 52 (range: 19-75 years). Hypertension (28%) was the most common comorbid disease. The smoking rate was 41.1% (median 20 pack-year) and family history for cancer was 15%. Most patients were ovenveight (median BMI was 26.3 kg/m2, median BSA ývas 1.8 m2). Nodular MM (55.3%) and lower extremity localization (30%) were most common. Median “Clark’s /eve/” was 4 and “Brestlovv" thickness was 4 mm. Median number of resected lymph nodes ývas 15, and most patients had at least one nodal involvement. Adjuvant IFN was given 48.8% of the patients, and 25% of them had high dose-IFN treatment. While the metastasis rate at presentation was 21 %; 51.2% of the patients had relapse and 14.2%, had local retapse with iung metastasis. Patients with male gender, fifth deca-de, smoking history, BMI > 25 kg/m2 and hypertension seem to have higher risk.

Bu çalýþmada spinal anestezi ile litotomi pozisyonunda transüretral rezeksiyon uygulanan hastalarda, bupivakain ve ropivakaine baðlý geçici nörolojik semptom insidansý ve derlenme özellikleri karþýlaþtýrýldý. ASA 1 -3 grubundan 90 hasta çalýþmaya alýndý. Spinal anestezi tüm hastalarda oturur pozisyonda, modifiye “pencil-point" iðne kullanýlarak uygulandý. Birinci gruba 3 mL 15 mg %0.5 hiperbarik bupivakain, ikinci gruba 3 mL 15 mg %0.5 hiperbarik ropivakain, üçüncü gruba ise 3 mL 15 mg izobarik ropi-vakain enjekte edildi. Hemodinamik parametreler ile sensöriyel ve motor blok düzeyleri kaydedildi. Hastalarla 24, 48 ve 72. saatlerde ve bir hafta sonunda görüþülerek operasyon bölgesinde aðrý, bel aðrýsý ve geçici nörolojik semptomlar sorgulandý. Sensöriyel bloðun L1 dermatomuna gerileme süresi hiperbarik bupivakain grubunda, ropivakain gruplarýna göre anlamlý olarak uzun bulundu. Motor bloðun derlenme süresi hiperbarik ropivakain grubunda en kýsa, hiperbarik bupivakain grubunda ise en uzundu. Gruplar arasýnda operasyon bölgesindeki aðrý ve bel aðrýsý ile geçici nörolojik semptom insidansý yönünden anlamlý farklýlýk bulunmadý. Hiperbarik bupivakain ve hiperbarik ropivakain gruplarýnda birer hastada geçici nörolojik semptom bulgularý görüldü. Her iki hastada bel aðrýsý orta þiddetliydi ve semptomlar 10. günde tamamen düzeldi. Sonuç olarak, transüretral rezeksiyon operasyonlarýnda, bupivakain ve ropivakain ile benzer sensöriyel ve motor blok düzeyi elde edildi. Ancak sensöriyel ve motor blok süresi ropivakain gruplarýnda bupivakaine göre daha kýsaydý. Geçici nörolojik semptom insidansý her üç grupta benzerdi. Benzer etki profili ve geçici nörolojik semptom insidansý ile ropivakain, kýsa süreli cerrahi giriþimlerde bupivakaine alternatif olabilecek bir anestezik ajandýr.

Ýn the present study ýve compared transient neurological symptoms, and recovery characteristics of patients undergoing transurethral resection in lithotomy position with spinal anesthesia using bupivacaine or ropivacaine. Ninety ASA 1-3 patients were enrolled in to the study. Spinal anesthesia was performed with modified pencil-point needle in sitting position in ali patients. Group 1; received 3 mL of 0.5% hyperbaric bupivacaine 15 mg, group 2; 3 mL of 0.5% hyperbaric ropivacaine 15 mg and group 3; 3 mL of isobaric ropivacaine 15 mg. Hemodynamic parameters, level of sensorial and motor block were recorded. At 24, 48 and 72 hand one week later, patients were interviewed about pain in surgical area, lumbar pain and transient neurological symptoms. The regression time of sensorial block to L1 dermatome was longer in hyperbaric bupivacaine group. The complete resolution of motor was shortest in hyperbaric ropivacaine group and iongest in hyperbaric bupivacaine group. There was no dif-ference among the group regarding surgical and lumbar pain, and transient neurological symptom. One patient both in hyper-baric bupivacaine and hyperbaric ropivacaine group had transient neurological symptom. The lumbar pain was moderate in both patients and symptoms resoived completely in ten days. Ýn conclusion, similar sensorial and motor block levels were obtained with bupivacaine and ropivacaine. The duration of sensorial and motor block were shorter in both ropivacaine groups. The inci-dence of transient neurological symptoms were similar in three groups. Ropivacaine can be an alternative to bupivacaine in short duration surgical procedures with its similar effects and transient neurological symptoms incidence.

inflamatuvar baðýrsak hastalýklarýndan Crohn hastalýðýnýn taný ve takibinde ince kesit multidedektör bilgisayarlý tomografi görüntülemeyle gastrointestinal trakt patolojilerinin intraluminal, mu rai ve ekstraluminal komponentlerinin birlikte deðerlendirmesi yapýlabilmektedir. Baryumlu grafiler ve endoskopik inceleme, mukozaI inflamasyonun primer inceleme yöntemleridir. Ancak bu yöntemler kullanýlarak ekstramukozal ve mezenterik patolojiler deðerlendirilemez. Multidedektör bilgisayarlý tomografi ile Crohn hastalýðýnýn ekstramukozal, mezenterik komponentleri, komþu organ tutulumu, geliþen komplikasyonlar ile olgularýn tedaviye yanýtý ortaya konabilir. Crohn hastalýðý ön tanýsýyla takip edilen 41 olgunun (30 erkek, 11 kadýn; yaþ aralýðý 22-75, ortalama yaþ: 43.97 ± 13.96) multidedektör bilgisayarlý tomografi bulgulan sunulmuþtur. Kýrk bir olgunun 31 (%75.6)’inde ince baðýrsakta, 14 (%34.1)’ünde terminal ileumda, 21 (%51.2)’inde kolonda duvar kalýnlaþmasý, 11 (%26.8)'inde hem ince, hem de kalýn baðýrsak segmentlerinde tutulum, 4 (%9.7)’ünde apse, 17 (%41,4)’sinde mesenterik lenfadenopati, 8 (%19.5)’inde fistül saptanmýþtýr. Fistül saptanan olgulardan beþinde enterokütanöz, ikisinde enterovezikal ve birinde bilioenterik fistül görülmüþtür. Perforasyon saptanan bir olguya sað hemikolektomi uygulanmýþtýr.

Crohn's disease is an idiopathic inflammatory bowel disease. Multidedector computed tomography is used in diagnoses and the management of the intramural, murat and extramural components of the gastrointestinal tract pathologies. VVith unknown eti-ology, and has variabie responses to medical and surgical management. Barium studies and colonoscopy are the primary evaluation methods of the inflammatory changes of the mucosa; however, both of them provide little information on the extraintesti-nal extent of the disease. Ýn recent years, multidedector computed tomography became an important modality to evaluate the pathologic changes of the intraluminal, intramural, and mesenteric extent of the disease, and the attachment of the adjacent structures. Fourty-one patients (11 women, 30 men, age range 22-75 years, mean age 43.97 ± 13.96) with histological proven Crohn’s disease were examined with multidedector computed tomography. Ýn the computed tomography studies of 41 Crohn’s disease patients, segmental small bowel wall thickening were detected in 31 out of 41 cases (75.6%) , the thickening involved the terminal ileum were in 14 out of 41 (34.1 %) patients, and the different extends of the colonic wall thickening were detected in 21 out of 41 (51.2%) cases. Both small and large bowel loops were involved in 11 out of 41 (26.8%) Crohn’s disease patients. Abscesses were found in four out of 41 (9.7%) Crohn’s disease patients. Enlarged mesenteric lymph nodes were detected in 17 (41.4%) of them. Fistulas were detected in 8 out of 41 (19.5%>) patients, five of them ývere enterocutaneus, two of them were enterovesical fistulas, and one was bilioenteric fistula. Perforation was seen in one of the patients and right hemicolectomy was performed.

Ektopik böbrek nadir bir konjenitai anomalidir. Atipik semptomlarý tanýsal ve tedavise! karýþýklýða sebep olur. Ektopik böbrekten geliþen tümörler de nadirdir ve tam konmasý güç olabilir. Bu çalýþmada ektopik böbrekte geliþen bir renal hücreli karsinom bildirilmiþtir. Kitlenin tanýmlanmasý için deðiþik birçok konvansiyonel görüntüleme yöntemi kullanýldýysa da, her biriyle sýnýrlý düzeyde bilgi edinilebildiðinden, kesin tanýya ancak spesimenin patclojik incelenmesi sonrasýnda ulaþýlabilmiþtir.

Ectopic kidney is a rare congenital anomaly. Its atypical symptomatology causes a diagnostic as well as therapeutic dilemma. Tumors arising within an ectopic kidney are also uncommon and may be difficutt to diagnose. We present a case of renal celi carcinoma in an ectopic kidney. Although severai conventionai imaging techniques were used to define the mass, each provided limited Information and definite diagnosis ývas just possible with the pathological examination of the spesimen.

Kalbin primer ve metastatik tümörleri oldukça nadir görülür. Atriyal tümör trombüsü ani ölümlere yol açabileceði için tanýsý ve tedavisi önem taþýyan klinik patolojidir. Bu sunumda atriyal metastaz saptanan iki akciðer kanseri olgusunu sunmayý amaçladýk. Diðer uzak metastazlarýn aksine sað kalp tutulumu klinik olarak genellikle sessiz seyreden, sol kalp tutulumu ise pulmoner emboli ve/veya triküspit obstrüksiyonu gibi nedenlerle ani ölümlere neden olabilen bir klinik tablodur. Bu yönden hastalarýn deðerlendirilmesi, tedavi planlanmasý ve prognoz belirleme açýsýndan önem taþýmaktadýr.

Both primary and metastatic tumors of the heart are rare and might undergo surgical intervention to relieve or prevent possible complications. We have reported two cases vvith primary lung cancer vvith invasion into the atrium. Ýnvolvement of the right heart is usually clinically silent. Ýn contrast, involvement of the left heart is a clinic entity vvhich may cause death due to pulmonary embolus or tricuspid obstruction. Therefore imaging such patients is important for the management and the prognoses.

Schwarýnomlar periferik sinir kýlýflarýndan köken alan benign tümörlerdir. Schwannom olgularýnýn yaklaþýk yarýsý baþ-boyun bölgesinde yerleþir. Brakiyal pleksus kaynaklý schwannomlar boyun kitlelerinin nadir bir nedenidir. Makalede brakiyal pleksus kaynaklý schvvannom olgusu sunulmuþtur, iki yýldýr boyun sol tarafýnda aðrýsýz kitle bulunan 37 yaþýnda erkek hasta kliniðimize baþvurdu, ince iðne aspirasyon biyopsisi benign mezenþimal tümör olarak rapor edilen hastanýn kitlesi eksize edildi. Operasyon sonrasý sol kolunda abdüksiyon kýsýtlýlýðý geliþti. Patoloji sonucu schvvannom olarak rapor edildi. Bu nadir olgu ile birlikte boyun schvvannomlarý tartýþýlmýþtýr.

Schvvannomas are benign tumors of peripheral nerve sheath. Approximately half of schvvannomas locate in head and neck region. Schvvannomas originating from brachial plexus are rare couse of neck masses. A case of brachial plexus schvvannoma is presented in this report. Thirty-seven year-old man admitted to our clinic vvith a painless left neck mass consisting for two years. Histopathologic examination of fine needle aspiration vvas reported as benign mesenchimal tumor. The mass vvas excised. Abduction limitation vvas developed at left arm postoperatively. Excisional biopsy vvas reported as schvvannoma. Neck schvvannomas were discussed vvith this rare case.

Kaposi sarkomu, sýklýkla immünsüprese hastalarda görülen inflamatuvar vasküler bir tümördür. Burada insan immünyetmezlik virüsü (HIV) negatif, immünsüpresif tedavi almayan bir hastada saptanan glans penis tutulumlu bir Kaposi sarkomu olgusu sunulmuþtur. Elli iki yaþýnda glans peniste mor renkli nodüler lezyon ile baþvurdu. Lezyonun eksizyonel biyopsi incelemesinde Kaposi sarkomu tanýsý konuldu. Antitümör tedavi verilmeyen hasta altý aydýr hastalýksýz izlemdedir. Sonuç olarak, penisin nonspesifik lezyonlarýnýn ayýrýcý tanýsýnda hasta HIV negatif olsa da Kaposi sarkomu akýlda bulundurulmalýdýr.

Kaposi sarcomas are inflammatory and vascular tumors and occur frequently in immunosuppressive patients. Herein, we present a case of Kaposi sarcomas in patient who has not infected vvith human immunodeficiency virüs (HIV) or received an immunosuppressive medication. Fifty-two year-old man vvas admitted to the hospital vvith violet nodular lesion in glans penis. The examination of excisional biopsy of lesion revealed Kaposi sarcomas. The patient has been follovved up vvithout antitumor treatment and relapse for six months. Ýn condusion, Kaposi sarcomas should be mind in differential diagnosis of non-specific lesion of penis.

Venöz tromboemboiizm kanser hastalarýnda mortaiite ve morbiditenin önemli bir nedenidir. ÝmmobiHzasyon, cerrahi giriþimler, hormona! tedaviler, kemoterapi ve venöz kateter kullanýmý ile meydana gelen vasküler hasarlar venöz tromboemboiizm için risk faktörleridir. Bunun yaný sýra birçok kanser hücresi koagüiasyon sistemini doðrudan ya da dolaylý olarak aktive etme özelliði olan prokoagüian maddeler salgýlar. Kanser hastalarýnda uzun süreli yatýþ, cerrahi giriþim gibi venöz tromboemboiizm oluþumu için yüksek riskli durumlarda düþük molekül aðýrlýklý heparin He profilaksinin etkili ve güvenli olduðu gösterilmiþtir. Venöz tromboemboiizm için rutin profilaksi uygulanmasý talidomid kullanan multipl miyelomalý hastalar dýþýnda kanser tedavisi alan diðer hastalarda henüz standart deðildir. Birçok çalýþmada uzun dönem antikoagülasyonun kanser mortalitesi üzerine olumlu etkileri araþtýrýlmaktadýr.

Venous thromboembolism is a common cause of mortality and morbidity in cancer patients. Risk factors for venous throm-boembolism include immobilization, surgery, hormonal treatments, chemotherapy and vascular injury due to venous catheters. Furthermore, most of the cancer cells release procoagulant substances which activate coagulation system directly or indirectly. Ýn case of high risk situations for venous thromboembolism such as hospitalization, surgery prophylactic use of low molecular vveight heparin is effective and safety. Unlike the patients with multiple myeloma receiving thalidomide, prophylaxis for venous thromboembolism has not been accepted as a Standard for patients receiving chemotherapy. Favorable effects of anticoagulati-on on cancer mortality are stili under investigation.